Φάρμακο

Παρά το σοκ των δύο πρόσφατων εθνικών αναμετρήσεων, δεν δίνεται – όπως αναφέρουν – στα μέλη «η δυνατότητα να ανταλλάξουν απόψεις για όσα μας οδήγησαν στην ήττα, να ασκήσουν κριτική για τις πολιτικές επιλογές της ηγεσίας, για τις δυσλειτουργίες της ηγετικής ομάδας, καθώς και για την πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος». Σε ελεύθερη απόδοση απ’ την αριστερή ιδιόλεκτο: η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα στο οποίο ο πρόεδρος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο συνέβαλε στη μετατροπή του από εξουσίας σε μικρομεσαίο. Βέβαια, η συγκεκριμένη εξήγηση – την οποία δεν συμμερίζονται λίγοι από τον παλιό του στενό πυρήνα – παραβλέπει ηθελημένα πως το κόμμα δεν γοήτευε τα πλήθη των ψηφοφόρων προτού ταυτιστεί με το πρόσωπο ενός χαρισματικού επικοινωνιακά αρχηγού. Το δε φάρμακο, το οποίο εισηγούνται μερικοί ορθόδοξοι συριζαίοι σαν το καταλληλότερο για όλες τις ασθένειες που ο ΣΥΡΙΖΑ κόλλησε όταν πήγε απ’ το 4% στο 35%, η αμεσοδημοκρατία, έχει παρενέργειες που μπορούν να εξοντώσουν έναν τόσο εξασθενημένο οργανωτικά οργανισμό. Ισως, λοιπόν, τα στελέχη του πρέπει πρώτα να αναστοχαστούν τα στοιχειώδη – όπως τους λόγους για τους οποίους η αντιπροσωπευτική δημοκρατία επικράτησε της ουτοπίας της άμεσης.