Είναι αυτονόητα τα μέτρα – τομές που ανακοινώθηκαν και συναποφασίστηκαν χθες για την οπαδική βία και τις επώδυνες επιπτώσεις της. Το πρόβλημα είναι εδώ και επείγει η άρση του και η αντιμετώπισή του χωρίς «ναι μεν αλλά» και λοιπές σχετικοποιήσεις. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις έχει σημασία η ταχύτητα των αποφάσεων, το βάθος τους και ο τρόπος εφαρμογής τους σε ένα επίσης αυστηρό περιβάλλον που οφείλει να διαμορφωθεί. Οπως επίσης δεν πρέπει να μένουν ασάφειες ή παρερμηνείες ως προς τη ρίζα του κακού, αφού κάτι τέτοιο θα δίνει τον χώρο για τυχόν αναπαραγωγή τους και επανάληψή τους στο άμεσο μέλλον – δεν πάει καιρός που είχαμε νεκρό τον Αλκη Καμπανό στη Θεσσαλονίκη.

Σε σχέση με αυτά, είναι σε εξόχως θετική κατεύθυνση οι αυτοτελείς προτάσεις του Ολυμπιακού διά του Βαγγέλη Μαρινάκη για την εξάλειψη του φαινομένου. Μια ολιστική αντιμετώπιση που «δείχνει» και τα κοινωνικά αίτια και δεν οριοθετεί τα συμβάντα στο αθλητικό ή οπαδικό απλώς σκέλος. Επίσης, υπενθυμίζει – ορθά – τις ευθύνες της Πολιτείας αλλά και την ολιστική μελέτη που ήταν ακριβώς σε μια κατεύθυνση για να εξυγιανθεί η ΕΠΟ και που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, όπως και το γεγονός πως δεν προχώρησε η συνολική της θεσμική αναδιοργάνωση.

Προφανώς απαιτείται πρόεδρος κοινής αποδοχής με επιστασία όλων των θεμάτων, και της βίας, με τη σύμπραξη της UEFA και της FIFA, νέο πλαίσιο και επιτροπές. Μέρος της αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου και της Πολιτείας προφανώς θα ανακτηθεί και με την αποκατάσταση των όρων της επαγγελματικής διαιτησίας. Οι προτάσεις του Ολυμπιακού ας είναι ο οδικός χάρτης μιας μεγάλης τομής, έστω τώρα.