Υπάρχουν γεγονότα που σε καθορίζουν ακόμη και αν, για οποιονδήποτε λόγο, τα κοιτάς από την «κλειδαρότρυπα». Διότι έτσι «είδα» εγώ το φεστιβάλ του Γούντστοκ που σαν σήμερα, πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια, κορυφωνόταν. Πώς αλλιώς, δηλαδή, θα μπορούσα να το δω; Παιδί του Δημοτικού ήμουν, δεν είχα πατήσει ακόμη τα δέκα και στην Ελλάδα είχαμε χούντα που σημαίνει, μεταξύ άλλων, μεγάλο «κοσκίνισμα» των ειδήσεων. Κάποια πράγματα όμως δεν «κοσκινίζονται». Κι εκείνο το συγκλονιστικό ραντεβού μιας γενιάς, η μεγάλη θερινή σύναξη των baby boomers, όχι μόνο των, τουλάχιστον, 400.000 που συνέρρευσαν σε εκείνη τη φάρμα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, αλλά των απανταχού του δυτικού κόσμου, έφτασε και σ’ εμένα έστω ως απόηχος, έστω ως φωτογραφία, με πολλά σημαίνοντα και άλλα τόσα σημαινόμενα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή