Διασκέδαση

Το αντίθετο. Το ποδόσφαιρο δίνει στα παιδιά από τις λατινοαμερικάνικες φαβέλες την ελπίδα πως κάποτε θα μπορέσουν να ζήσουν σαν τον Ρονάλντο. Δεν εξιτάρει, ωστόσο, μόνο αυτά. Στις κερκίδες μπλέκονται όλα τα πορτοφόλια κι όλα τα CV. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν αυτό άρχισε να παίρνει τη σημερινή του μορφή στην Αγγλία, οι αγώνες ήταν ιδεολογικά φορτισμένοι. Τότε, οι ομάδες της εργατικής τάξης κυνηγούσαν μια νίκη επί εκείνων της ανώτερης για να ανυψωθεί το φρόνημα όποιων δούλευαν ατελείωτες ώρες στα εργοστάσια των λόρδων. Σήμερα, η ταύτιση με έναν σύλλογο για πολλούς επηρεάζει βαθύτερα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα. Πιστεύουν περισσότερο στη φανέλα του παρά στο κόμμα που ψηφίζουν. Ισως γιατί το ποδόσφαιρο μοιάζει με προσιτό στον καθένα μέσο κοινωνικής ανέλιξης. Ισως επειδή τα ματς του προκαλούν ευκολότερα συγκινήσεις. Οποιος κι αν είναι ο λόγος, πάντως, όταν σκοτώνονται ή τραυματίζονται άνθρωποι στο όνομά του, οι λάτρεις του – από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο – μάλλον πρέπει να σκεφτούν ότι ο κόσμος δεν αλλάζει με μια μπάλα. Τη διεκδικούν, την κοντρολάρουν και σκοράρουν 22 παίκτες για να προσφέρουν διασκέδαση.