Στο επίσημο site του υπουργείου Εξωτερικών της «ΤΔΒΚ» [ψευδοκράτος της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου, δηλ. τμήμα χώρας της ΕΕ (Κύπρος) που κατέχεται παρανόμως από κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ (Τουρκία)] αναφέρονται τα γραφεία προξενικών παραρτημάτων που διατηρούν σε αυτήν τρίτες χώρες, προκειμένου να εξυπηρετούν τους πολίτες/υπηκόους τους στα Κατεχόμενα. Με τη σειρά αυτά είναι: Turkish Embassy / τουρκική πρεσβεία, USA Ambassadorship Office / ΗΠΑ, γραφείο, παράρτημα της πρεσβείας, British High Commission Office / βρετανικό γραφείο, Visa for Italy, Information Desk / Ιταλία, γραφείο για βίζες, Information Office of Embassy of Federal Government of Germany / γραφείο πληροφοριών της Γερμανίας, Australia High Commission Office / γραφείο της Αυστραλίας, EU Support Office / ΕΕ, γραφείο υποστήριξης, North Cyprus Cultural Office of France / πολιτιστικό γραφείο Γαλλίας στη Β. Κύπρο. Ακολουθώντας τις παραπάνω χώρες, η Ρωσία, στα πλαίσια των εις βάρος της κυρώσεων και στην Κύπρο, επικοινώνησε με τον Αρσίν Τατάρ, εκφράζοντας την πρόθεση ν’ ανοίξει και αυτή προξενικό παράρτημα εξυπηρέτησης των 50.000 Ρώσων που ζουν στα Κατεχόμενα.

Ο Τατάρ δήλωσε σχετικά στον εκπρόσωπο του NTV Λευκωσίας, Σελίμ Σαγιάρι: «Αυτό το βήμα που έκανε η Ρωσία για να εξυπηρετήσει τους πολίτες της δεν σημαίνει ότι η “ΤΔΒΚ” αναγνωρίζεται, αλλά δείχνει ότι η ύπαρξή της είναι αποδεκτή. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν γραφεία εδώ. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια κίνηση θα είναι θετική. Θέλουμε περισσότεροι Ρώσοι να έρθουν στη χώρα μας, να κάνουν επενδύσεις και να αναζωογονήσουν τον τουρισμό. Το κράτος της “ΤΔΒΚ” ανταποκρίνεται θετικά σε όλες τις απαιτήσεις που είναι σύμφωνες με τον νόμο».

Παρότι το διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει τη χρησικτησία, εντούτοις είναι συχνό φαινόμενο να δημιουργούνται de facto καταστάσεις που στη συνέχεια αναγνωρίζονται και de jure. Αυτό είχε κάνει το 1939 η Τουρκία με την Αλεξανδρέττα της Συρίας, όταν λόγω «χρησικτησίας» με δημοψήφισμα πέρασε τελικά στην κυριότητά της. Την ίδια πεπατημένη φαίνεται να ακολουθεί τα τελευταία 49 χρόνια και στο θέμα της κατεχόμενης Κύπρου. Εφόσον υπάρχουν ήδη παραρτήματα προξενικών γραφείων στα Κατεχόμενα και πολίτες τρίτων χωρών ζουν και εργάζονται εκεί, η de facto αναγνώριση υφίσταται. Πιθανολογώ πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί και η de jure αναγνώριση. Οι τρίτες χώρες δεν θα το αρνηθούν, εφόσον καμφθεί με κάποιον δελεαστικό τρόπο η μέχρι τώρα άρνηση της κυπριακής και ελληνικής πλευράς. Τα σημάδια δείχνουν πως τα παραπάνω επιταχύνονται. Οι νομικές μορφές επίλυσης, με κάποιον συγκερασμό θα καταλήξουν.

Μόνο «εμπόδιο», το ηθικό συναισθηματικό σκέλος άρνησης της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων. Συχνά όμως τα στρατιωτικά, πολιτικά, νομικά σχέδια ανατρέπονται από τους λαούς.

Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος είναι δρ Παντείου Πανεπιστημίου, οθωμανολόγος / τουρκολόγος, συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών (ΕΤΕΜ) του Πα.Πει., δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, μέλος της ΕΑΔΗΣΥ