«Θέλουμε πάντα οι έντιμοι να είναι οι νικητές. Στη πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο»

Θεωρείται – και όχι άδικα – ένας από τους πλέον δημοφιλείς συγγραφείς και από τους πιο πιστούς «φίλους» της Ελλάδας, αφού το αναγνωστικό κοινό στη χώρα μας τον τιμά διαχρονικά. Ο κουβανός συγγραφέας Λεονάρδο Παδούρα, ο τελευταίος μιας γενιάς σπουδαίων λογοτεχνών, μπόρεσε να κρατήσει μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ του μετεπαναστατικού status quo και των ιδεών που χάθηκαν για πάντα. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που πριν από λίγα χρόνια ήταν ένα δικό του μυθιστόρημα, το «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» (εκδ. Καστανιώτης, μτφ. Κώστας Αθανασίου, 2011), πέρασε από στόμα σε στόμα και έγινε ένα από τα πλέον επιτυχημένα βιβλία της εποχής (μαζί με το «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ και τον «Στόουνερ» του Τζον Γουίλιαμς, για τους πιο παρατηρητικούς). Εκεί ο Ιβάν αγωνιζόταν να βγάλει τα προς το ζην στην Κούβα του 1977, οπότε γνωρίζει έναν παράξενο άνθρωπο που του διηγείται μια ιστορία: την ιστορία του Ραμόν Μερκαντέρ, του δολοφόνου του Τρότσκι, από τότε που, νεαρός κομμουνιστής, αγωνιζόταν στον Ισπανικό Εμφύλιο μέχρι την εποχή που βγαίνει από τις φυλακές του Μεξικού και καταφεύγει στη Μόσχα. Ενα βιβλίο βουτηγμένο στη θλίψη για τη μεγάλη ουτοπία του 20ού αιώνα που χάθηκε για πάντα.