«Μου αρέσει η λογοτεχνία που συνδυάζει ειρωνεία και συμπόνια»

Η 17χρονη Νοφάρ δουλεύει όλο το καλοκαίρι σε παγωτατζίδικο. Νεαροί και φίλες της πηγαίνουν κι έρχονται, αλλά εκείνη σταθερή στο πόστο της. Ωσπου μια μέρα μπαίνει στο μαγαζί ο 30χρονος συνθέτης – τραγουδιστής Αβισάι Μίλνερ, νικητής πανεθνικού διαγωνισμού. Κάποια στιγμή τού τηλεφωνεί ο ατζέντης του για να του μεταφέρει την απόρριψη μιας ακόμα πρότασής τους για εκπομπή σε τηλεοπτικό κανάλι. Ο νάρκισσος Μίλνερ ξεσπά στη Νοφάρ – την αποκαλεί «ιπποπόταμο» -, εκείνη καταφεύγει στην πίσω αυλή για να κλάψει, ο Αβισάι την αρπάζει απ’ τον ώμο. Οι περίοικοι προστρέχουν, η αστυνομία καταφθάνει και ο σταρ βρίσκεται κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού. Η Νοφάρ μεταβάλλεται σε πανεθνική τηλεοπτική περσόνα. Κι όμως, η συγγραφέας απέχει έτη φωτός από την καταγγελτική λογοτεχνία περί MeToo και ανδρικής βίας. Οι χαρακτήρες της κουβαλούν περισσότερες προβολές, προσδοκίες και ματαιώσεις (πολλές ματαιώσεις) από αυτές με τις οποίες θα έμενε ικανοποιημένη μία μόνο μερίδα αναγνωστών.