Βαλκανικές έριδες ή «Ατζέντα των Αθηνών»;

Η ιδέα του Πρωθυπουργού να καλέσει σήμερα στην Αθήνα σε δείπνο τους ηγέτες των χωρών των Δ. Βαλκανίων (Αλβανία, Β. Μακεδονία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κόσοβο) καθώς και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (πρόεδροι Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν) με την ευκαιρία της συμπλήρωσης είκοσι χρόνων από τη συνάντηση κορυφής ΕΕ – χωρών Δ. Βαλκανίων στη Χαλκιδική και την υιοθέτηση της σχετικής Δήλωσης και Ατζέντας της Θεσσαλονίκης, υπήρξε εύστοχη. Η Δήλωση/Ατζέντα υιοθετήθηκε, ως γνωστόν, στις 21 Ιουνίου 2003 και υπήρξε πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης Κ. Σημίτη προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη των χωρών των Δ. Βαλκανίων στην Ενωση. Η διαδικασία βέβαια άνοιξε αφού η Δήλωση τόνιζε ότι «το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων βρίσκεται εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης», αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε. Από τις χώρες που συμμετείχαν τότε στη Διάσκεψη μόνο μία, η Κροατία, κατάφερε να ενταχθεί (2013). Ολες οι άλλες βρίσκονται ακόμη πολύ μακριά από τον στόχο αυτό για λόγους που έχουν να κάνουν τόσο με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ορισμένα κράτη – μέλη όπως Γαλλία και Ελλάδα (είχε μπλοκάρει για χρόνια την έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Β. Μακεδονία λόγω του γνωστού ζητήματος), όσο και με την απροθυμία των χωρών των Δ. Βαλκανίων να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την εκπλήρωση των κριτηρίων ένταξης.