Οσοι βρεθήκαμε το Σάββατο στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είδαμε να ξετυλίγεται μπροστά μας μια ιστορία που ήθελε κάτι να μας πει. Πρώτη πήρε τη θέση της στη σκηνή, αθόρυβα, προτού ο κόσμος βρει το κάθισμά του στις κερκίδες, η Ρούλα Πατεράκη για να ερμηνεύσει, λίγο αργότερα, τον ρόλο της Εκάβης. Ενας τηλεφωνικός θάλαμος και καμιά εικοσαριά βαλίτσες συνέθεταν το τοπίο στην ορχήστρα του θεάτρου που σηματοδοτούσε τη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Σουγάρη, ο οποίος επέλεξε να παρουσιάσει την τραγωδία του Ευριπίδη μέσα από μια εικόνα αναχώρησης, ένα μοτίβο διαχρονικό όπως και ο ξεριζωμός των χαμένων έπειτα από κάθε πόλεμο που ακολουθούν τον ίδιο, πικρό δρόμο. «Το έργο μιλάει για την πτώση, την ηθική, την ήττα, για την απώλεια, για την απανθρωπιά του ισχυρού, απέναντι στον ανίσχυρο. Τα τελευταία χρόνια με ενδιαφέρει το σημείο εκκίνησης, το σημείο αναχώρησης, οπότε με ενδιαφέρει να δει ο θεατής ότι αυτές οι γυναίκες αναχωρούν», είχε δηλώσει ο ίδιος παραμονές των παραστάσεων στην Επίδαυρο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή