Από τις 27/11/2019 που υπεγράφη το τουρκολιβυκό μνημόνιο – το οποίο φέρει στοιχεία ανυπόστατου και ακυρότητας – το χαρακτήρισα πρωτίστως ακυρώσιμο, θεωρώντας πως θα είναι άκυρο «από και διά» της ακυρώσεώς του, είτε από τα συμβαλλόμενα μέρη, είτε από τρίτο μέρος που έχει έννομο συμφέρον, ενώπιον αρμοδίου εθνικού ή διεθνούς οργάνου. Οσο αυτό δεν συμβαίνει, το μνημόνιο παράγει αποτελέσματα. Η Τουρκία αφενός διατήρησε στενές διπλωματικές σχέσεις με τις κυβερνήσεις της Λιβύης (πλην Χαφτάρ), όπως και οι περισσότερες χώρες, αφετέρου είχε και έχει «ειρηνευτικά» στρατεύματα στη χώρα, με προοπτική μόνιμης βάσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή