Από τις 27/11/2019 που υπεγράφη το τουρκολιβυκό μνημόνιο – το οποίο φέρει στοιχεία ανυπόστατου και ακυρότητας – το χαρακτήρισα πρωτίστως ακυρώσιμο, θεωρώντας πως θα είναι άκυρο «από και διά» της ακυρώσεώς του, είτε από τα συμβαλλόμενα μέρη, είτε από τρίτο μέρος που έχει έννομο συμφέρον, ενώπιον αρμοδίου εθνικού ή διεθνούς οργάνου. Οσο αυτό δεν συμβαίνει, το μνημόνιο παράγει αποτελέσματα. Η Τουρκία αφενός διατήρησε στενές διπλωματικές σχέσεις με τις κυβερνήσεις της Λιβύης (πλην Χαφτάρ), όπως και οι περισσότερες χώρες, αφετέρου είχε και έχει «ειρηνευτικά» στρατεύματα στη χώρα, με προοπτική μόνιμης βάσης.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ