Σαιξπηρική πινακοθήκη Β’

Συνεχίζοντας την αναφορά μου στη μεγάλη σαιξπηρική πινακοθήκη, θα αναφερθώ σε άλλα κείμενά του που τροφοδότησαν και τη δική μας σκηνική ιστορία. Πριν προχωρήσω σε συγκεκριμένα έργα θα ήθελα να σκεφτούμε πάνω σε ένα σύνηθες αλλά πάντα άξιο για έρευνα πρόβλημα. Την καταφυγή του μεγάλου θεάτρου από τον Αισχύλο έως τον Σαίξπηρ και τον Ιψεν αργότερα στην πλούσια λαϊκή αλλά και λόγια κληρονομιά της ανθρωπότητας σε κοινόχρηστους μύθους. Εξάλλου, θα αντιληφθούμε τη δημοφιλία – κυριολεκτικά, τη λατρεία του δήμου – στα παραμύθια της παράδοσης που κυκλοφορούσαν από γενιά σε γενιά σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές, αλλά και ταξίδευαν από χώρα σε χώρα κι από εποχή σε εποχή στις μεγάλες μεταναστεύσεις λαών, σε μετοικήσεις πληθυσμών, σε πολέμους, πανδημίες, σεισμούς, λοιμούς, λιμούς, καταποντισμούς και μάχαιρες.