Κοινή παραδοχή στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι πως η νέα ηγεσία που θα προκύψει από τις επερχόμενες διαδικασίες (το Διαρκές Συνέδριο και την εκλογή αρχηγού) θα παραλάβει ή και θα αντιμετωπίσει μια σειρά αγκαθιών που έχουν σχέση με τον βαθύ πυρήνα του κόμματος, τη σημερινή του θέση στο πολιτικό σκηνικό αλλά και την κληρονομιά μιας ήττας.

Μια πρώτη δοκιμασία έχει σχέση με την ίδια την εκλογή. Θα είναι τόσο ευρύ το δείγμα των συμμετεχόντων μελών και πολιτών στη διαδικασία που ταυτόχρονα θα δίνει μια ευρεία νομιμοποιητική βάση εντός κόμματος για τον νέο πρόεδρο; Η σκιά του Αλέξη Τσίπρα είναι βαριά και σε αυτό συμφωνούν όλοι/ες οι επίδοξοι μνηστήρες της θέσης. Και πολύ περισσότερο από την εσωτερική αποδοχή του, ο ίδιος είχε λάβει μια ψήφο από τη βάση που δεν ήταν αμελητέα και εισήγαγε και νέα δαιμόνια στην κουλτούρα της Αριστεράς.

Δοκιμασία δεύτερη είναι τα ίδια τα οργανωτικά του κόμματος και ο βηματισμός που πρέπει να επιτύχει σε σύντομο χρόνο. Εδώ προφανώς θα εκλεγεί νέα Κεντρική Επιτροπή – που είναι και το κορυφαίο συλλογικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ – που θα αποτυπώνει και τον νέο συσχετισμό. Και βέβαια και τα άλλα συλλογικά όργανα, που όμως για το καθένα εξ αυτών ως τώρα ο κάθε υποψήφιος για πρόεδρος του κόμματος δεν έχει ακριβώς την ίδια προσέγγιση.

Η Εφη Αχτσιόγλου έχει μιλήσει για κόμμα δομών, για παράδειγμα. Ο Νίκος Παππάς για κόμμα μελών. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει μια σαφή θέση υπέρ ενός κόμματος όπου θα λειτουργούν τα όργανά του και θέλει να ρυμουλκυθεί μακριά από αρχηγισμούς. Η ίδια η μετάβαση στο νέο οργανωτικό μοντέλο είναι αγκάθι λοιπόν και προφανώς και χρονικό, αφού όλα αυτά διεξάγονται με προσεχή τη μάχη των αυτοδιοικητικών καλπών και όχι τόσο μακριά και από τις ευρωεκλογές, που θα είναι και το πρώτο πραγματικό (πολιτικό) κρας τεστ για τον νέο πρόεδρο. Ερώτημα παραμένει πώς και αν θα ενεργοποιηθεί στη νέα εποχή το θινκ τανκ που είχε συγκροτήσει ο Αλέξης Τσίπρας με στελέχη της αγοράς και των πανεπιστημίων.

Ο νέος γραμματέας

Στα δε οργανωτικά αγκάθια ή στοιχήματα, κομβικό ρόλο θα έχει ο νέος γραμματέας που θα προτείνει η νέα ηγεσία και που θα πρέπει να έχει την ικανότητα να καλύπτει τα ρεύματα της συριζαϊκής πολυκατοικίας αλλά και το τόξο «διεύρυνση – κόμμα». Μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο θα είναι το πώς θα κινηθεί σε σχέση με τους πασοκογενείς και όσους προέρχονται από την Προοδευτική Συμμαχία, που αποτελεί και από μόνο του ένα δύσκολο σημείο για το όλο κόμμα. Ακόμη και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος όπως πρόκυψε τον Ιούνιο είναι στα μέτρα του Αλέξη Τσίπρα στο μεγάλο της μέρος και αυτό για πολλούς αποτελεί μια ακόμη δυσκολία για τον νέο πρόεδρο.

Τελευταίο αγκάθι, μα όχι αμελητέο, είναι η στάση των τάσεων και ο τρόπος που θα τις χειριστεί η νέα ηγεσία. Η συμπερίληψη όλων των ρευμάτων ή μια είδους ρήξη είναι σενάρια που υπάρχουν στο τραπέζι. Μένει να απαντηθούν όλα τα παραπάνω. Και ενώ η κούρσα διαδοχής καλά κρατεί και ερωτηματικό παραμένει το τελικό βήμα του Στέφανου Κασσελάκη, που δεν αποκλείεται να καταθέσει τη δική του υποψηφιότητα μέχρι το Διαρκές Συνέδριο του κόμματος.