Οι «αυθαίρετοι οικιστές» του Δέλτα του Εβρου, με την ονομασία «Αινήσιο Δέλτα», είναι μια  συλλογικότητα που δρα διαχρονικά και αυτόνομα μέσα στον περίφημο βιότοπο. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά τους δεν είναι ομοιογενή. Κυριαρχούν στελέχη του κλίματος Βελόπουλου και πρώην Χρυσαυγίτες, αλλά συνυπάρχουν και με πιο μετριοπαθείς πολίτες. Η βασική τους συγκολλητική ύλη είναι μια αντίληψη παρωχημένου υπερπατριωτισμού, που συνίσταται κυρίως στην ξενοφοβική εχθρότητα και το μίσος προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τα «πιθήκια» όπως τους αποκαλούν.

Σύμβολό τους είναι το «Μολών λαβέ», ενώ θεωρούν ότι το βασικό τους καθήκον είναι να μας «προστατεύουν» από τους «λαθρομετανάστες», όπως το έκαναν οι αυτοαποκαλούμενοι πολιτοφύλακες το 2020. Πρόσφατα μάλιστα απέδωσαν στους πρόσφυγες και την ιδιότητα του εμπρηστή των δασών μας, πέρα από αυτές του βιαστή, του κλέφτη και του κατάσκοπου. Τρία άτομα (μεταξύ τους και ένας Αλεξανδρουπολίτης, αλβανικής καταγωγής, που έγινε γρήγορα Έλληνας, παρά την αρνητική πρόβλεψη του γνωστού συνθήματος) συνέλαβαν και έκλεισαν σε φορτηγάκι 13μελή ομάδα μεταναστών, «25 κομμάτια» όπως τους αποκάλεσαν, τους οποίους κατηγόρησαν για απόπειρα εμπρησμού.

Δεν γνωρίζω εάν οι αυτόκλητοι αυτοί «κυνηγοί μεταναστών» τα έπραξαν όλα αυτά υπακούοντας στην εντολή του φερόμενου ως αρχηγού του «Αινήσιου Δέλτα», o οποίος μάλιστα προσφάτως εξελέγη μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου με το κόμμα Βελόπουλου. Η εντολή δόθηκε υπό τη μορφή αναρτήσεως στο Facebook από τον ίδιο. Προέτρεψε τους ομοϊδεάτες του να «λάβουν μέτρα» εναντίον των «λαθρομεταναστών» διότι… πετροβολούν τα πυροσβεστικά ελικόπτερα (!) και να κάνουν «αυτό που ξέρουν καλά», διότι «έχουμε πόλεμο». Τι ξέρουν να κάνουν καλά; Σίγουρα όχι τη φιλοξενία μισητών αλλοεθνών.

Και όμως, όλες οι κυβερνήσεις τούς «χαϊδεύουν», παρά την τέλεση ποινικών αδικημάτων, όπως αυτό που αναφέρεται σε δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος» (6/5/2017), σύμφωνα με το οποίο είχε συλληφθεί μέσα στο Δέλτα του Εβρου 55χρονος που διατηρούσε καλύβα και μεγάλη χασισοφυτεία, ενώ προσπαθούσε να περάσει 100 κιλά χασίς στην Τουρκία.

Χαρακτηριστικό είναι το από 10/8/2005 έγγραφο του Φορέα Διαχείρισης του Δέλτα προς το ΥΠΕΧΩΔΕ, στο οποίο περιγράφονται όλες οι αυθαιρεσίες αλλά και οι κολάσιμες δραστηριότητες εντός του βιότοπου. Η τότε κυβέρνηση ουδέποτε απάντησε σε αυτό ούτε πήρε μέτρα. Τα περισσότερα δημοτικά ψηφοδέλτια, δε, «κοσμούνται» και από έναν εκπρόσωπο του «Αινήσιου Δέλτα».

Ερωτήματα

Το ερώτημα είναι γιατί δεν εκτελέστηκαν ποτέ οι αποφάσεις του δασαρχείου για την αποβολή τους από την αυστηρά προστατευόμενη περιοχή του βιότοπου. Και γιατί αναβάλλεται, εδώ και χρόνια, η έκδοση του προεδρικού διατάγματος για την επίλυση του προβλήματος των αυθαίρετων κατασκευών. Υπήρχε πρόταση για την ανέγερση από το Δημόσιο νέων καλαίσθητων καταλυμάτων, προσαρμοσμένων στο περιβάλλον στην ανατολική περιοχή, στα οποία θα διέμεναν με ενοίκιο κυνηγοί, φυσιοδίφες, επισκέπτες. Κάποιοι δεν επέτρεψαν να υλοποιηθεί.

Το εξωφρενικό είναι ότι υπάρχουν αποφάσεις του διοικητικού δικαστηρίου που δικαιώνουν τους αυθαιρετούντες με το σκεπτικό ότι τα κτίσματα δεν κτίστηκαν επί ιδιόκτητου εδάφους. Ως εκ τούτου έχουν το δικαίωμα να διαμένουν σε αυτά, αλλά και να τα ενοικιάζουν σε κυνηγούς ή να ξεναγούν τουρίστες. Και μάλιστα να διανυκτερεύουν μέσα στο Δέλτα, κάτι που απαγορεύεται αυστηρά.

Φυσικά όλοι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τους νόμιμους επαγγελματίες του Δέλτα, ψαράδες και κτηνοτρόφους, που ασκούν το επάγγελμά τους με βάση καθορισμένους κανόνες. Φαίνεται όμως ότι για τους «Ελληναράδες» του «Αινήσιου Δέλτα» αρκεί που «φυλάνε Θερμοπύλες».

Κατά καιρούς πολιτικοί τούς επισκέπτονται, τους βραβεύουν για το «πατριωτικό» τους έργο και «αναβαπτίζονται στα εθνικά ιδεώδη», όπως τους λένε. Οι μόνοι που απουσιάζουν είναι η επίσημη Αστυνομία και η Εφορία. Οποιοσδήποτε πολίτης κτίσει ένα κτίσμα χωρίς οικοδομική άδεια υφίσταται τις συνέπειες του νόμου. Οι 170 αυθαίρετοι οικιστές του Δέλτα έχτισαν οικήματα σε δημόσια γη χωρίς να τους ενοχλήσει κανένας, ενώ όλοι τους έβλεπαν να μεταφέρουν τα οικοδομικά  υλικά μέσα στο κέντρο της προστατευόμενης ζώνης. Μέχρι και εκκλησία ανήγειραν. Εννοείται ότι ουδεμία πρόνοια υπάρχει για την καθαριότητα του χώρου. Ούτε αποχέτευση υπάρχει. Ο δε επίσημος αρμόδιος, ο Φορέας Διαχείρισης του Δέλτα, παλεύει τελείως μόνος και ανίσχυρος χωρίς καμία στήριξη.

Η μόνη ελπίδα είναι ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο οποίος διαθέτει ανοιχτό μυαλό, να σκύψει επάνω στο ζήτημα με ενδιαφέρον. Στο κάτω κάτω της γραφής, στους υγροβιότοπους δεν «ενοχοποιούνται» τα φίδια, ούτε τα αβγά τους.

Ο Γιάννης Λασκαράκης  είναι πολιτικός μηχανικός, πρώην αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Κυνηγημένοι από την Ιστορία» (εκδόσεις Επίκεντρο)