Είναι η τελευταία τραγωδία του Σοφοκλή που παρουσιάστηκε πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του ποιητή, και ταυτίζεται με το τέλος του Οιδίποδα. Ο «Οιδίπους επί Κολωνώ» πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί την ύστατη πράξη της τραγικής μοίρας τού άλλοτε ισχυρού βασιλιά της Θήβας, είναι και ένας ύμνος στην Αθήνα και τη δημοκρατία της. Μέσα από το πρόσωπο, την παρουσία και τη στάση του Θησέα, αναδεικνύεται το μεγαλείο και η δύναμη της πόλης. Ο Θησέας είναι εκείνος που αναλαμβάνει να λύσει το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η άφιξη του Οιδίποδα στον αθηναϊκό δήμο του Ιππίου Κολωνού, και να διαλύσει τις αντιδράσεις των πολιτών. Συνοδευόμενος από την Αντιγόνη, τυφλός πλέον και εξόριστος, φτάνει στην Αθήνα για να αναπαυθεί διά παντός, μια που σύμφωνα με τον χρησμό, εκεί θα είναι και η τελευταία του κατοικία. Η άφιξη του Κρέοντα, που προσπαθεί να τον πάρει πίσω στη Θήβα, η ξαφνική έλευση του Πολυνείκη, ο οποίος ζητά τη βοήθειά του, αλλά και της Ισμήνης, δεν αλλάζουν τη ροή των γεγονότων. Ο Θησέας είναι εκείνος που θα τον οδηγήσει στην τελευταία του κατοικία, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της ζωής του Οιδίποδα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή