Το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο παρελθόν και επικύρωσε όλες τις υποψηφιότητες για τον νέο αρχηγό του χώρου. Παρά τις αγκυλώσεις του κόμματος, κορόνες ή βερμπαλισμούς που ακούστηκαν στη μονοήμερη διαδικασία του, το μήνυμα που εστάλη ήταν δημοκρατικό και ωρίμανσης. Για τον συνεπή παρατηρητή ο λόγος έχει αλλάξει μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, την κυβερνητική ενηλικίωση, τα αλλεπάλληλα εκλογικά σοκ και το τέλος διαφόρων ψευδαισθήσεων.

Πολλά εκ των στελεχών του προφανώς παραμένουν αγκυρωμένα σε μια πάλαι Αριστερά, όμως ο ρεαλισμός και μια πιο σύγχρονη ματιά ήταν ένα εκ των σημάτων του συνεδρίου και αυτό αποτελεί θετική συμβολή στο όλο πολιτικό τοπίο της χώρας. Ας μην ξεχνούμε πως το τελευταίο πολιορκείται από αντιπολιτικά ρεύματα, την Ακροδεξιά που έχει καθίσει εκ νέου στα έδρανα της Βουλής και βέβαια το μόνιμο και ανοιχτό στοίχημα της εμπιστοσύνης των πολιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει άμεσα να ανασυνταχθεί στο έδαφος του πραγματισμού και αυτό είναι πολύτιμο για τη Δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό, τους θεσμούς.

Η χώρα διανύει κρίσεις μα έχει και δυναμική. Είναι σε τροχιά σταθερότητας και επανάκτησης του ρόλου της και στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής. Τα κόμματα είναι πυλώνες και λόγου και προτάσεων και κριτικής, μα και μικρογραφίες του πώς ονειρεύεται ο καθείς το αύριο. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλει να πετάξει πίσω κάθε αναχρονιστική ιδεοληψία και να επανέλθει στον στίβο των προτάσεων. Είναι αναγκαίο.