Ο ενθουσιασμένος Πίτερ Μπράντσοου του «Guardian» σημειώνει: «Η ταινία προέρχεται από μία ελίτ ομάδα ταλαντούχων δημιουργών, όπου συμπεριλαμβάνονται ο διευθυντής φωτογραφίας Ρόμπι Ράιαν, η Σόνα Χιθ στον σχεδιασμό παραγωγής, ενώ την “υποδόρια” παράξενη μουσική γράφει ο Τζέρσκιν Φέντριξ. Τα πάντα στην ταινία -κάθε πλάνο, κάθε εικόνα, κάθε αστείο, κάθε ερμηνεία – προκαλούν ξεσπάσματα ενθουσιασμού».

«Ενα άγριο, art-house remix του μπλοκμπάστερ της Γκρέτα Γκέργουιγκ (σ.σ.: της “Barbie”)» είναι για τον Κάιλ Μπουτσάναν των «New York Times» το «Poor things». Aναφερόμενος στην ερμηνεία της Εμα Στόουν γράφει πως πολλοί θεατές την έχρισαν ήδη φαβορί για δεύτερο Οσκαρ αλλά ο ίδιος διατηρεί τις επιφυλάξεις του. «Αυτή είναι μια άγρια, εκκεντρική ταινία γεμάτη σεξ και βία και οι μεγαλύτεροι ψηφοφόροι της Ακαδημίας μπορεί να δυσανασχετήσουν κατά τη διάρκεια των πρώτων 20 λεπτών».

Για τον ίδιο «οι τεχνικές πτυχές της ταινίας αξίζουν απολύτως την επιβράβευση» αφού είναι «ένα θαύμα όταν τη βλέπεις» με μια αισθητική λιγότερο «dream house» και περισσότερο «άτακτου pop-up βιβλίου».

Οι Ramin Setoodeh και Zack Sharf γράφουν στο «Variety»:

«Το “Poor Things” ήταν η πιο παράδοξη ταινία που έκανε πρεμιέρα και αυτή που κέρδισε το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα… Επί οκτώ λεπτά χειροκροτούσαν τον Γιώργο Λάνθιμο… “Ιδιοφυΐα: Σ’ αγαπάμε! Yorgos!” φώναζε το πλήθος».