Η τουρκική κοινή γνώμη έχει δει αρκετές φορές φέρετρα στρατιωτών τυλιγμένα με τη σημαία. Ο Ερντογάν δεν είχε πρόβλημα. Οπως δεν είχε, παρά την οικονομική κρίση και τον καταστροφικό σεισμό. Κέρδισε τις εκλογές. Αυτή τη στιγμή αισθάνεται ότι θα κυβερνά όσο ζει, κάτι που πλέον δείχνει εξαιρετικά πιθανό. Συνεπώς ακόμα και αν κάποιος του βάλει τις φωνές για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά, το πολύ να ξύσει το αφτί του. Για τον Μητσοτάκη δεν ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά. Εδώ η διαφορά βαρύτητας σε σχέση με την Τουρκία είναι αντίστοιχη εκείνης ανάμεσα στη Γη και στο φεγγάρι. Τα βήματα θα είναι πιο δύσκολα από την ελληνική πλευρά, προκειμένου να βρεθούμε σε κοινή τροχιά με την Τουρκία προς τη Χάγη. Και έχουμε μπροστά μας συμβιβασμούς που θα αμφισβητούν αφηγήματα και πάθη δεκαετιών. Ο Τσίπρας θα έχει πάει σχολική εκδρομή στις Πρέσπες σε σχέση με αυτό που περιμένει τον Μητσοτάκη. Αλλά έτσι δεν μετριέται το μπόι των ηγετών;