Kάτω το «σκεπτόμενο μπάσκετ»!

Κοιτάς τον χθεσινό αγώνα της προημιτελικής φάσης του Μουντομπάσκετ ανάμεσα στη Σερβία και τη Λιθουανία και χωρίς πολλή σκέψη αναρωτιέσαι; «Ποια ομάδα από τις δύο θα μπορούσε να είναι έξω και να αγωνιζόμασταν εμείς»; Η απάντηση εντελώς αυτονόητη: «Καμιά». Η Ελλάδα είναι κάποια  επίπεδα κάτω και ας το χωνέψουν οι πάσης φύσεως ειδικοί της εγχώριας καλαθόσφαιρας που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα και να έχουν μαζί της τετ-α-τετ αλήθειας. Η Σερβία, εντυπωσιακή ομάδα, προέρχεται από χώρα που δεν έχει καλά καλά 7 εκατ. κατοίκους. Ο πληθυσμός της Λιθουανίας δεν ξεπερνά τα 3 εκατ. Στο σύνολο μια… Ελλάδα, αλλά καταφέρνουν να παράγουν παίκτες με θαυμαστή συχνότητα. Τι κι αν απουσίαζε από τους Σέρβους ο Γιόκιτς, MVP του ΝΒΑ; Μήπως δεν έλειψε από τους Λιθουανούς ο (υιός) Σαμπόνις; Δεν κάθισαν να κλάψουν, έβαλαν τα δυνατά τους και πρόσφεραν ένα πιάτο πλήρες, γεμάτο απόλαυση και μπασκετικές συγκινήσεις. Η Σερβία έχει ταλέντο και πάντα διέθετε σταρ. Τώρα, αποδεικνύει πως μπορεί να παίξει και άμυνα. Η δε Λιθουανία, μέχρι χθες έμοιαζε με ασταμάτητο τρένο στη Μανίλα, αλλά εγκλωβίστηκε και εντέλει εκτροχιάστηκε από την ασφυκτική άμυνα της διψασμένης για διάκριση σερβικής ομάδας. Γρήγορες πάσες, προσωπικότητες στο παρκέ, εναλλαγή ρυθμού, τρέξιμο και αυτοπεποίθηση, ευστοχία σε τρίποντα και δίποντα, ένα μπάσκετ που έχουμε καιρό να δούμε στα μέρη μας και όσον αφορά στους έλληνες παίκτες ή τις μικρές ηλικίες, εκεί που ξεπηδούν τα ταλέντα. Γιατί εδώ έχουμε αναγάγει το μπάσκετ σε υπόθεση της «αμυντικής τακτικής» και αποθεώνουμε το «σκεπτόμενο μπάσκετ». Ε, λοιπόν, ας θυμηθούν ορισμένοι τις ρίζες του αθλήματος! Την ευστροφία και την ελευθερία στις κινήσεις των παικτών και όχι να αποθεώνουν τα μικρά σκορ, αυτά που προκαλούν τη δυσφορία των θεατών. Πάνω απ’ όλα το θέαμα, να υπάρχουν οι βασικές αρχές του μπάσκετ, να έχουν μάθει την τέχνη του σκοραρίσματος οι παίκτες και όλα τα άλλα θα βρεθούν στην πορεία. Οταν τα κάνεις ανάποδα, κάποτε μένεις από καύσιμα και στο φινάλε αναρωτιέσαι γιατί τερματίζεις 15ος και καταϊδρωμένος σε ένα Μουντομπάσκετ. Και μπορεί εφέτος να πάτωσε και η Γαλλία, αλλά εμείς εδώ το έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις κορυφαίες θέσης της κατάταξης με ένα ζευγάρι κιάλια. Ωρα να αλλάξουμε τακτική και προσέγγιση. Γιατί έχοντας παίκτες με ελλιπές ταλέντο (και δεν ευθύνονται ασφαλώς μόνον αυτοί) , αδύνατο να φτάσεις πολύ μακριά και να πραγματώσεις τα όνειρά σου.