Μας βρήκε μεγάλο κακό. Μεταφερθήκαμε απότομα στο μέλλον και δεν προλάβαμε να πάρουμε ούτε ένα ζευγάρι γαλότσες. Ηρθε ο Κατακλυσμός και δεν είχαμε κιβωτό. Η χώρα τραυματίστηκε βαριά. Μπορεί να μη γνωρίζουμε, ακόμα, πόσες ζωές χάθηκαν, αλλά το σοκ που προκαλούν οι εικόνες δημιουργεί ρίγος που διατρέχει τη χώρα από άκρη σε άκρη. Και ναι, αισθανόμαστε οδύνη, αλλά και τρόμο γι’ αυτό που μπορεί αύριο να αντιμετωπίσουμε εμείς. Οταν άνθρωποι πνίγονται στον κάμπο, όταν σε παρασύρει το κύμα έξω από τον Ευαγγελισμό, τότε σκέφτεσαι ότι ο κόσμος άλλαξε, αλλά εμείς μείναμε ακόμα ίδιοι. Και έτσι από τη μία μέρα στην άλλη, αισθάνεσαι μικρός, αδύναμος, ένα φτερό στον άνεμο, ένα βότσαλο στη λίμνη του κάμπου.