Συνεχίζω, μετά την «παράβαση» του αρχαίου δράματος στην ελληνική φεστιβαλική περίοδο, με τη μεγάλη στην παγκόσμια ιστορία θεάτρου κατάθεση του αγγλικού θεάτρου μετά τον πόλεμο και μια Αγγλία χωρίς πλέον αποικίες και εκμετάλλευση του μόχθου ξένων λαών. Στο προηγούμενο κριτικό μου κείμενο (26/6/2023) αναφέρθηκα στο γενέθλιο έργο της αγγλικής δραματουργίας που εγκαινίασε και μια νέα προσέγγιση της ευρωπαϊκής συνείδησης μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους και την κατάρρευση της αίγλης του κοσμοκράτορα: στα «Οργισμένα Νιάτα» του Τζον Οσμπορν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή