Τα επιχειρήματα για το μέγεθος της καταστροφής, ότι «τόσο νερό πέφτει κάθε χίλια χρόνια» και ότι «από την εποχή της αλώσεως δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιο ύψος βροχοπτώσεως», θα ήταν πειστικά αν δεν υπήρχαν καταστροφές που τις παρακολουθούμε τακτικά σε όλη την εποχή της μεταπολιτεύσεως: κάθε λίγα χρόνια πυρκαγιές, χιονοπτώσεις, θύελλες, βροχοπτώσεις έχουν αφαιρέσει εκατοντάδες ζωές και έχουν κοστίσει δεκάδες δισεκατομμύρια.

Αυτά δεν ήταν φαινόμενα χιλιετίας – έφταιγε η κλιματική κρίση, μας είπαν· την οποία εκμεταλλεύτηκαν Τούρκοι πράκτορες και παράτυποι μετανάστες, ακούσαμε. Όπως για τη χρεοκοπία του 2010 έφταιγε ο Ανδρέας Γεωργίου, για το δυστύχημα των Τεμπών οι συμπτώσεις, για την ανεπάρκεια της ΕΛ.ΑΣ., η έλλειψη αστυνομικών. Η επάρκεια των εκάστοτε κυβερνώντων είναι πάντα αναμφισβήτητη.

Τι φταίει περισσότερο άραγε, η κλιματική αλλαγή ή η ιστορική συνέχεια της κακοδιαχείρισης των δημόσιων πραγμάτων; Ήταν μοναδικά τα μετεωρολογικά φαινόμενα που παρατηρήθηκαν στο Πήλιο και στον θεσσαλικό κάμπο αλλά μήπως δεν είναι μοναδική και η «ελληνική ανάπτυξη», τέτοια που τη ζούμε εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας; Ο πρόωρα χαμένος Μιχάλης Παπαγιαννάκης είχε για μότο που το επαναλάμβανε ως το τέλος της ζωής του «όχι στην φτηνή ανάπτυξη» – στην ανάπτυξη που αποτελεί ληστρική εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών και πλουτοπαραγωγικών πόρων με στόχο το γρήγορο και εύκολο χρήμα και τις εύκολες εκλογικές νίκες: ποιος να νοιαστεί για έργα που ξεπερνούν τη θητεία των κυβερνώντων τη χώρα, τις περιφέρειες, τους νομούς, τους δήμους;

Αν το Μάτι δεν ήταν τέτοιο που ήταν, αν δεν είχαν χτιστεί σύριζα σε κοίτες ποταμών επαύλεις και ξενοδοχεία, αν οι κοίτες δεν είχαν περιοριστεί από τα 200 στα 20 μέτρα, αν δεν είχε γεμίσει η χώρα αυθαίρετα που απαιτούν πυροπροστασία και αντιπλημμυρικά έργα, αν υπήρχε στοιχειώδης έλεγχος και λογοδοσία, θα ήταν οι καταστροφές τόσο μεγάλες; Την πληρώνουμε ακριβά τη φτηνή ανάπτυξη, είναι σωρευτικές οι βλάβες που προκαλεί, σαν αυτές της πυρηνικής ακτινοβολίας, σαν αυτές των συνεχών ελλειμμάτων, σαν αυτές της συνεχούς αναβλητικότητας στην εξωτερική πολιτική – εκεί και αν απειλούνται καταστροφές που εμφανίζονται ανά χιλιετία.

Το τεστ για την κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο αν θα αντικαταστήσει ο κύριος Μητσοτάκης οφθαλμοφανώς ακατάλληλους υπουργούς του αλλά και αν  θα αντισταθεί ο κύριος Σκυλακάκης στην απαίτηση των οικοπεδοφάγων να ανατρέψει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που περιορίζει την εκτός σχεδίου δόμηση. Η καθημερινή ληστρική εκμετάλλευση της ελληνικής γης στην οποία επιδίδονται, αυτή μεγεθύνει σε βαθμό εξοντωτικό τα ανά χιλιετία φαινόμενα.