Η απουσία του Αλέξη Τσίπρα από το πολιτικό προσκήνιο κοστίζει στην κυβέρνηση περισσότερο απ’ όσο περίμενε. Σε επικοινωνιακό επίπεδο τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα έτσι και ο Αλέξης ήταν στο γήπεδο. Διότι ο Τσίπρας προσέφερε στον Μητσοτάκη αυτό που δίνει ο αντίχριστος στην Εκκλησία: φόβο και συσπείρωση. Εκεί που ο κεντρώος ψηφοφόρος θα ήταν έτοιμος, με το μπινελίκι στην άκρη των χειλιών, έτοιμο να εκτοξευτεί προς την οθόνη, μόλις έβγαινε ο Αλέξης θα κατάπινε το σάλιο του. Γιατί, πράγματι, ο Τσίπρας ήταν μία κάποια λύση, ένα σκιάχτρο, μια σκιά στον τοίχο. Τρομακτικός, χωρίς να αποτελεί κίνδυνο. Τώρα δεν υπάρχει Τσίπρας απέναντι. Προς το παρόν δεν υπάρχει κανείς. Και αυτός ή αυτή που θα έρθει, δεν θα τρομάζει. Μπορεί βέβαια να προκαλεί γέλιο, αλλά θα το δούμε στη συνέχεια.