Ζωή στον πλανήτη ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ «ζει»! ΄Η τουλάχιστον έτσι νομίζει, νομίζουν, νομίζουμε – δεν έχει την παραμικρή σημασία. Το σημαντικό είναι ότι «ζει». Η φάση θυμίζει έντονα νοσοκόμα Εντατικής που βγαίνει σε αλλόφρονα κατάσταση στους διαδρόμους αναζητώντας τον γιατρό για να του αναγγείλει ότι ο ασθενής τάδε που εδώ και πολύ καιρό τον συντηρούσαν με μηχανικά μέσα, ξαφνικά ανένηψε – «ζει»!

Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στον Κασσελάκη ή τον… Μητσοτάκη ή στις καταστροφές από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές. Η ουσία είναι ότι μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πήραν τον δρόμο και, αντί για την παραλία, επισκέφθηκαν ένα εκλογικό κέντρο για να ψηφίσουν τον υποψήφιο της καρδιάς τους. Αυτόν που θα πάρει πλέον τη θέση του Αλέξη του απόμαχου.

Δεν είναι ευκαταφρόνητο το γεγονός, αλλά δεν είναι και για μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον – όπως για παράδειγμα ότι σηματοδοτεί την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες κόμματος εξουσίας ή ακόμη και επανάκαμψης στην εξουσία. Είναι όμως μια (καλή) αρχή, και ως τέτοια εξέλιξη είναι καλοδεχούμενη για τη χώρα. Επειτα από μια περίοδο ατέρμονης εσωστρέφειας παίρνει σάρκα και οστά ο ρόλος που του ανατέθηκε από τον λαό στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου: αξιωματική αντιπολίτευση.

Την έχει ανάγκη ο τόπος, όποιος και αν αναλάβει την ηγεσία της την προσεχή Κυριακή…

Αγρια μάχη στο παρασκήνιο

Σε όσους πάντως ενθουσιάστηκαν από τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου, τα σχεδόν 140.000 άτομα, θα σύστηνα «λογική και ψυχραιμία».

Γιατί οι πληροφορίες, που κάνουν ήδη τον γύρο των δημοσιογραφικών γραφείων, λένε ότι δόθηκε μια τρομερή, άγρια μάχη στο παρασκήνιο, και από τους πέντε υποψηφίους, προκειμένου να κινητοποιήσουν αλλά και να εγγράψουν καινούργια «μέλη» – ψηφοφόρους μιας χρήσεως, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους – στο κόμμα.

Για την ακρίβεια, η μάχη ήταν τέσσερις εναντίον ενός – οι τέσσερις (Αχτσιόγλου, Παππάς, Τζουμάκας, Τσακαλώτος) εναντίον Κασσελάκη.

Γνωρίζοντας ότι ο τελευταίος έφερνε κόσμο από παντού, να εγγραφούν ως καινούργια μέλη στο κόμμα για να τον ψηφίσουν, οι «τέσσερις» συνένωσαν τις δυνάμεις τους να κινητοποιηθεί ακόμη και ο κάθε «πικραμένος» συριζαίος προκειμένου να πάει να (τους) ψηφίσει. Και, απ΄ ό,τι φαίνεται, τα κατάφεραν. Πόσο καλά τα κατάφεραν, δεν είναι ακόμη σαφές σε μένα – άλλωστε ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ξεκαθαρίσει ποιος θα είναι ο καθαρός νικητής των εκλογών. Αύριο όμως θα έχουμε τόσο πολλά να πούμε…

Μεγάλη νίκη

Ανεξάρτητα από τα «κουκιά», πάντως, και την καταμέτρησή τους, νικητής υπήρξε. Και συγγνώμη που θα το επισημάνω, αλλά μόνο όποιος ήταν τυφλωμένος από εμπάθεια ή από έλλειψη πολιτικού αισθητηρίου δεν έβλεπε αυτό που βλέπαμε μερικοί εξ ημών να έρχεται: ότι αυτό το παλικάρι, ο «γεια σας, είμαι ο Stefanos και έχω κάτι να σας πω» Κασσελάκης θα «κέρδιζε» τη χθεσινή πρώτη μάχη για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.

Ολα γύρω του «φώναζαν» ότι η καμπάνια που έκανε θα δημιουργούσε γρήγορα το ρεύμα που είχε ανάγκη για να κερδίσει τις εκλογές. Καθοδηγούμενος από ένα εμφανώς πολύ επαγγελματικό επιτελείο, «έκαψε» με τη μία ό,τι «σκελετούς» είχε στην ντουλάπα του και θα μπορούσαν να του καταλογίσουν οι ανθυποψήφιοί του (με πιο ακραία την περίπτωση του σεξουαλικού του προσανατολισμού) και πουλώντας ελπίδα και προσδοκία επανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κέρδισε καθαρά τις εκλογές.

Είναι μεγάλη η νίκη που «πέτυχε». Εμφανίστηκε από το πουθενά, ξεκίνησε από το μηδέν και μέσα σε έναν μήνα όχι μόνο κατάφερε να αναστήσει μια πεθαμένη διαδικασία (αυτή της εκλογής προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ), για την οποία ουδείς ενδιαφερόταν, αλλά και να αποτελέσει κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής ζωής.

Ολα δείχνουν ότι εκτός σοβαρότατου απροόπτου θα είναι ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ακόμη και εάν, λέμε τώρα, δεν τα καταφέρει, είναι σίγουρο ότι εφόσον ήρθε θα μείνει…

Πολιτικό σόου

Παράδειγμα: το «στήσιμο» της τελευταίας προεκλογικής ομιλίας τού «γεια σας, είμαι ο Stefanos και έχω κάτι να σας πω» Κασσελάκη στο Θησείο, με πλάτη τη φωτισμένη Ακρόπολη, είχε όλα τα στοιχεία ενός εξαιρετικά στημένου πολιτικού show off. Να το βλέπει η Αννα Βίσση που τραγουδάει διακόσια μέτρα παρακάτω, στο Hotel Ερμού, να σκάει από τη ζήλια της!

Από πού να το πρωτοπιάσω, δεν ξέρω. Από το «νεύμα» στον Τάιλερ, τον σύντροφό του, να ανέβει στην εξέδρα, τα παιχνίδια με τον σκυλάκο τους, που τον κουβάλησε κι αυτόν πάνω ο Τάιλερ, μέχρι τους φωτισμούς και τις μουσικές, όλα δείχνουν ότι το παλικάρι είναι αποφασισμένο να κερδίσει καθαρά την προσεχή Κυριακή την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα χρησιμοποιήσει ό,τι μέσο υπάρχει για να το πετύχει. Διότι το show «πιάνει».

Και επιπλέον έκανε τις καμπάνιες των υπόλοιπων ανθυποψηφίων του να μοιάζουν με αντίστοιχες για την ανάδειξη… διαχειριστή πολυκατοικίας στην Κυψέλη – τόσο φτωχές μπροστά στη δική του!

Δεν τους λυπάμαι, βέβαια. Ούτε την κυρία Αχτσιόγλου που προσέλαβε τον… Μαραντζίδη για να την καθοδηγήσει στον δρόμο για την αρχηγία (αν είναι δυνατόν!), ούτε τον αριστερό Τσακαλώτο (τον οποίο σέβομαι). Φυσικά δεν λυπάμαι (καθόλου δε) και τους άλλους δύο φουκαράδες που δεν κατάφεραν ούτε διψήφιο ποσοστό να πιάσουν. Τον Νίκο «13-0 από τα αποδυτήρια» Παππά και τον Τζουμάκα, που έπειτα από κάποια «ενόραση» θέλησε να διασώσει τον ΣΥΡΙΖΑ…

Γέμισε «σάλια» το Διαδίκτυο

Οπως προανέφερα, το show αρέσει, διότι τον κάνει τον άλλο να ξεφεύγει για λίγο από τη μιζέρια ενός κόμματος που βρίσκεται σε διαδικασία αποδρομής. Διάβαζα, ας πούμε, χθες το πρωί τις ξελιγωμένες αναρτήσεις μερικών (εκ των πλέον γνωστών) τρολ του ΣΥΡΙΖΑ (που τα πληρώνει ακόμη το κόμμα) για τον «γεια σας, είμαι ο Stefanos και έχω κάτι να σας πω» Κασσελάκη και δεν… πίστευα στα μάτια μου. Τόσο εκθειαστικά σχόλια, ούτε για τον Τσίπρα στα καλύτερά του.

Πασαλείφτηκε από τα «σάλια» το Διαδίκτυο. Για έναν τύπο, δε, ο οποίος εμφανέστατα δεν είναι τίποτε περισσότερο από «λαγός» του Αλέξη του απόμαχου για να γελοιοποιηθεί η διαδικασία και να μπορέσει έτσι να εκδικηθεί τη γέρικη κομματική δημογεροντία που τον καταπίεζε. Ολα πάνω του το έδειχναν χθες που πήγε – και αυτός – να ψηφίσει. Κασσελάκη, βέβαια. Ερώτημα θέλει;

Και διάβασα (το έκανα και αυτό…) και την ομιλία του Stefanos στο Θησείο. Λέω μέσα μου, μην είσαι αρνητικός, μπορεί να κάνεις λάθος. Δεν έκανα. Κοινοτοπίες, κοινοτοπίες, κοινοτοπίες. Και λόγια, λόγια, λόγια. Κενά περιεχομένου, τα οποία προφανέστατα δεν τα πιστεύει – όπως δεν τα πιστεύει και κανένας σοβαρός αριστερός. Διαβάστε το παρακάτω, που είπε και το μεταφέρω εδώ, να βγάλετε συμπέρασμα: «Τι σημαίνει σήμερα Αριστερά; Σημαίνει η μεγάλη δύναμη, η μεγάλη προοδευτική παράταξη που εκπληρώνει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις ολόκληρης της κοινωνίας»!!!

Δεν υπάρχει ο άνθρωπος, μιλάμε. Τρέχουν ήδη στον ψυχίατρο για στήριξη νεομαρξιστές, νεοκομμουνιστές και κάθε άλλος που μετείχε στον «παρδαλό» ΣΥΡΙΖΑ…