NON PAPER

Η γιαγιά μας η Αθήνα

Παρά ένα, εκατόν ενενήντα. Τόσα χρόνια κλείνει ως πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους η «γιαγιά μας η Αθήνα» που σήμερα έχει γενέθλια. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα ρομαντικό στοίχημα που δεν ήταν πολλοί όσοι, τότε, πίστευαν ότι θα κερδηθεί. Το ρημαγμένο, γεμάτο ερείπια από τις συγκρούσεις με τους Τούρκους χωριό γύρω από τον βράχο της Ακρόπολης, με τα πλινθόκτιστα καλύβια, τους εφτά χιλιάδες κατοίκους και την απουσία έστω και υποτυπώδους υποδομής, ουδεμία σχέση είχε με την ακμάζουσα πόλη των κλασικών χρόνων. Αυτή που λάτρευε η ιντελιγκέντσια της Ευρώπης, με πρώτο και καλύτερο τον Λουδοβίκο, πατέρα του «βασιλέα των Ελλήνων» Οθωνα, και επιθυμούσε, για συμβολικούς λόγους, να γίνει η «Βασιλική καθέδρα» του καινούργιου κράτους. Μάλιστα, στις ευρωπαϊκές εφημερίδες, κυρίως τις γαλλικές και τις γερμανικές, είχε ανοίξει μεγάλη δημόσια συζήτηση περί του θέματος και το ενδιαφέρον των ξένων έμοιαζε να είναι ακόμη μεγαλύτερο από των ντόπιων. Εξάλλου εδώ είχαμε και τις τοπικές αντιγνωμίες. Ο Μαυροκορδάτος, για παράδειγμα, υποστήριζε την πρόταση για την Κόρινθο ενώ άλλες υποψήφιες πόλεις ήταν το Ναύπλιο, τα Μέγαρα, ο Πειραιάς, η Σύρος. Σωρηδόν έφταναν τα γράμματα στον Οθωνα. Οι Αθηναίοι έπεφταν «ευσεβεστάτως εις τους πόδας του Θρόνου της Αυτής Μεγαλειότητας» και προσέφεραν τα πάντα προκειμένου να γίνει η πόλη τους πρωτεύουσα, ενώ οι Ναυπλιώτες του έγραφαν ότι «η ένδοξη Αθήνα του Περικλέους υπάρχει μονάχα στη φαντασία μερικών εξημμένων ποιητών και των ευφάνταστων αρχαιολόγων. Στην πραγματικότητα είναι ένα γκρεμισμένο χωριό με βρωμόνερα να καναλίζουνε στα σοκάκια και ανοιχτούς βόθρους».