Η μαγική φράση του Stefanos…

Αισθάνομαι μια βαθιά ανθρώπινη… δικαίωση για το εκλογικό αποτέλεσμα στον ΣΥΡΙΖΑ, και δεν κρατιέμαι να μην το πω. Αλλωστε ευθύς εξαρχής είχα διαβλέψει ότι ο «γεια σας, είμαι ο Stefanos και έχω κάτι να σας πω” Κασσελάκης θα κέρδιζε καθαρά και χωρίς αμφισβητήσεις τις εκλογές. Είχα διαβλέψει, και σωστά όπως αποδείχθηκε από το αποτέλεσμα, ότι απέναντι σε τέσσερις τύπους που θύμιζαν την απεχθή πλευρά του κομματικού κατεστημένου και του παρασκηνίου, υπήρχε ένας τύπος που αντιπροσώπευε όλα όσα μισούσαν ιδεολογικά και πολιτικά οι τέσσερις και όσοι τους ακολουθούσαν. Επιπλέον, ο τύπος αυτός είπε μια μαγική φράση (δεν ξέρω αν ήταν δική του ή του πανάκριβου επικοινωνιακού επιτελείου που τον περιστοίχιζε), η οποία έδινε ελπίδα και προσδοκία σε μια εκλογική βάση – του ΣΥΡΙΖΑ – που βρίσκεται στα πατώματα εδώ και σχεδόν τρεις μήνες, από τις εκλογές του Ιουνίου και εντεύθεν.

Ποια ήταν η φράση; «Μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη».

Οι άλλοι τέσσερις έπηξαν τους οπαδούς με τις θεωρητικούρες και ένα ατελείωτο μπλα μπλα που μύριζε μούχλα και υγρασία. Αυτός τους είπε ξεκάθαρα, παιδιά, αν περιμένετε από μένα να σας κάνω μαρξιστική ανάλυση, συγγνώμη, χάσατε. Εγώ όμως μπορώ να σας φέρω και πάλι κοντά στην εξουσία. Γι’ αυτό κέρδισε. Αντέγραψε δηλαδή το μοντέλο Τσίπρα, με το οποίο ο Αλέξης ο απόμαχος έγινε πρωθυπουργός.

Τα ίδια άλλωστε δεν υποσχέθηκε και ο Τσίπρας το 2012 και εν συνεχεία ως το 2015; Μοίρασε ελπίδα και προσδοκία και φούσκωσε τον κόσμο με τα ψέματα για τα μνημόνια που θα καταργούσε. Οτι θα έδινε πίσω στους ανθρώπους τη ζωή τους που είχε καταστραφεί. Το ίδιο κάνει τώρα και ο «γεια σας είμαι ο Stefanos» κ.λπ. κ.λπ. Ακριβώς το ίδιο.

... και τα επικοινωνιακά αυτογκόλ

Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι στη δήλωση που έκανε τις πρώτες πρωινές ώρες χθες, αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος που τον έφερνε πρώτο, είπε κατά λέξη τα ακόλουθα: «Εγινε το πρώτο βήμα ώστε η χώρα να έχει προοδευτική κυβέρνηση σύντομα, το έχει ανάγκη ο τόπος να γίνει μια προοδευτική κυβέρνηση».

Είναι προφανές ότι με το ίδιο δόλωμα-λουκούμι θα πορευτεί και προς τις εκλογές της Κυριακής. Ψηφίστε με να νικήσω τον Μητσοτάκη.

Δεν χρειάζεται να υποσχεθεί τίποτε άλλο. Οι οπαδοί δεν θέλουν και τίποτε άλλο, εδώ που τα λέμε. Μόνο να ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εξουσίας και στη συνέχεια να επανακάμψει στην εξουσία. Γι’ αυτό ζουν.

Στη χαρά του το παλικάρι βέβαια λέει και διάφορες αρλούμπες, αλλά δεν θα το παρεξηγήσουμε κιόλας. Ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι άλλωστε στην πολιτική που λέει αρλούμπες; Οχι. Απλώς, το «επιτελείο» που τον στηρίζει ας του συστήσει αυτά που δηλώνει να τα προβάρει προηγουμένως για να αποφεύγει τις «πατάτες». Οπως ας πούμε αυτή (από την ίδια επινίκια δήλωση): «Να (με ψηφίσετε για να) μπορέσουμε να αναμετρηθούμε με την κυβέρνηση η οποία αυτή τη στιγμή δεν εκπροσωπεί την ιστορία του τόπου επαρκώς»!

Τί σημαίνουν όλα αυτά κανείς δεν καταλαβαίνει. Προφανώς τα Googlάρει και μετά τα λέει…

(Επίσης ας του συστήσουν από το επιτελείο όταν κάνει δηλώσεις αναφορικά με μια μεγάλη τραγωδία, όπως αυτή της ελληνικής αποστολής στη Λιβύη, ας δείξει και λίγο συναίσθημα, δεν είναι κακό. Τόσο στημένος πια;)

Η εκδίκηση του απόμαχου

Παρατηρήσεων συνέχεια. Ποιος τον περιστοίχιζε κατά τη διάρκεια των δηλώσεων; Τρεις άνθρωποι του Αλέξη του απόμαχου (ο ξάδερφος Γιώργος, η Δώρα Αυγέρη και ο πολυσυζητημένος ναύαρχος Αποστολάκης) και μια βουλευτής του Πολάκη, η φίλη μου η Θεοδώρα Τζάκρη. Ηταν μέσα στο πλάνο, χειροκρότησαν με το τέλος της δήλωσης – το σκηνικό συμπλήρωνε ηχητικά κόρνα γηπέδου. Καπνογόνα δεν είχε, αλλά καμία σημασία δεν έχει αυτό. Σημασία είχαν οι παρόντες, που σηματοδοτούσαν το… χρίσμα του Αλέξη του απόμαχου στον κατά πάσα πιθανότητα διάδοχό του «Stefanoς».

Ετσι ώστε αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία στους άλλους, αυτούς του κομματικού ιερατείου, τη δημογεροντία που τον καταδυνάστευε όλα αυτά τα χρόνια, για το ποιος κινεί τα νήματα του Κασσελάκη να εξαφανιστεί – είναι ο Τσίπρας. Γιατί η εκδίκηση, το έχουν πει άλλοι σοφότεροι ημών και υμών, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Πολύ κρύο…

(Φαντάζομαι τι πάρτι θα έκανε το βράδυ της Κυριακής σκεπτόμενος τα μούτρα του Φίλη, του Βούτση, του Σκουρλέτη, του Βίτσα, της Ρένας και των άλλων «παιδιών»…)

Το ρίσκο του Πολάκη

Ομως κάποιος έλειπε από τη χαρά. Απουσίαζε από τα επινίκια. Ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης! Ωστόσο πριν βγάλουν Silver alert, φρόντισε να κάνει ηχηρή την παρουσία του στις… 3 τα ξημερώματα, φυσικά μέσω του Facebook. Για έναν και μόνο λόγο: για να την «πει» στην κυρία Αχτσιόγλου, με την οποία έχει ανοιχτό λογαριασμό:

«Εμείς (έγραψε με τα γνωστά… ελληνικά του, και προφανώς όχι σε πλήρη νηφαλιότητα, λόγω και του προκεχωρημένου της ώρας ή καμιάς ρακής) μόνα σε πεντακάθαρα νερά κολυμπάμε… και θα συνεχίσουμε και την άλλη Κυριακή!

Αλλοι τσαλαβουτούσανε στα θολά νερά της σιωπής, της ηπιότητας – μετριοπάθειας – να μην τρομάξουμε τους κεντρώους και τελικά της μη αντιπολίτευσης!! Υγ Δηλαδή μας είπε πως το 46%-47% που ψήφισε Κασσελάκη σήμερα δεν ξέρει από πολιτική και είναι θολό!!! Η αλαζονεία θα πληρωθεί διπλή την άλλη Κυριακή».

Να κάνει τον σταυρό του, λέω εγώ, μη γίνει καμιά στραβή και εκλεγεί η Αχτσιόγλου. Δευτέρα πρωί-πρωί θα πρέπει να τα μαζεύει…

Τι θα κάνουν οι ηττημένοι

Αλλά δεν έχει φόβο. Παρότι από χθες κιόλας άρχισαν οι συντονισμένες προσπάθειες του επιτελείου της Αχτσιόγλου να προσελκύσει τους ψηφοφόρους των υπολοίπων, ο μόνος που ανταποκρίθηκε είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Αλλά η διαφορά του Κασσελάκη από την Αχτσιόγλου είναι τεράστια – πάνω από 12.500 ψήφοι – για να καλυφθεί μόνο με τη στήριξη του Τσακαλώτου.

Ο Νικόλας ο Παππάς, ο «13-0 από τα αποδυτήρια», που θα μπορούσε να στηρίξει την Αχτσιόγλου και να μεταμορφώσει το ματς σε ντέρμπι, ως συνήθως «μανούλα» στις μανούβρες και τους ελιγμούς, αντί της στήριξης στην Αχτσιόγλου «διέφυγε» με κάτι τρίφυλλα για το κόμμα που πρέπει «ταχύτατα» να μετασχηματιστεί «σε μια αριστερή προοδευτική δημοκρατική παράταξη». Και πως ο ίδιος «σε κάθε περίπτωση, όπως παλιά, όπως και τώρα, όπως και πάντα, θα αγωνίζεται για την ενότητα της παράταξης, για να γίνει πιο δυνατή». Τουτέστιν φέξε μου και γλίστρησα.

– Να μωρέ, θα ψηφίσω Κασσελάκη, αλλά ντρέπομαι να σας το πω διότι είναι και η Εφη, που δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει και να κερδίσει αυτή στο τέλος, οπότε φύλαγε τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά, εν κατακλείδι, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

Ο τέταρτος της παρέας, εκείνος ο φουκαράς ο Τζουμάκας, που έφαγε την «πετριά» στα 77 του να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την καταστροφή, έλαβε μόλις 1,3% στις εκλογές, και ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές αγνοείτο. Κανείς δεν είχε ακούσει κάτι γι’ αυτόν. Ισως σκεφτόταν πόσο συνέβαλε από την πλευρά του στη συντριπτική νίκη Κασσελάκη με όσα έλεγε προεκλογικά σε βάρος του. Από σήμερα φαντάζομαι θα βγει καμιά γύρα στα ραδιόφωνα και τα κανάλια να μας περιγράψει την «επιτυχία» του…