Υπάρχουν κάποιοι που δίνουν μερικά χιλιάρικα μόνο και μόνο για να βρεθούν σε δείπνο στο οποίο παρίσταται μία γνωστή και φωτεινή προσωπικότητα. Εγώ θα έδινα τα λεφτά για μια βραδιά στην Καισαριανή με κάποιες από τις μορφές που, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το αντίστοιχο των ηρώων του Εικοσιένα. Ξέρετε, Φίλης, Βίτσας, Σία, Τασία και στην κορυφή του τραπεζιού ο Τζανακόπουλος. Να τους ποτίσω λευκό κρασί από το βαρέλι ώστε οι καρδιές να ανοίξουν και οι γλώσσες να λυθούν. Και μετά, συνοδεία μπαγλαμά, να ακούσω τα λόγια που θα πέφτουν στο τραπέζι σαν τα δάκρυα στο μαντίλι (κακή απομίμηση Λευτέρη Παπαδόπουλου). Ξέρετε τι είναι να σου παίρνει το κόμμα κάποιος που αντιπροσωπεύει όλα όσα σιχαίνεσαι και πολέμησες σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής σου διαδρομής; Είναι αστείο, παραδεχθείτε το! Θα μπορούσε να είναι κωμική σειρά. Ακόμα καλύτερα: μία ταινία κινουμένων σχεδίων, αρκεί ο σκιτσογράφος να μεταφέρει επαρκώς τις εκφράσεις των προσώπων.