Η σύγχρονη έκδοση των γκολκίπερ

Το ζητούν τη σημερινή εποχή οι προπονητές τερματοφυλάκων. Για να είναι περισσότερο ξεκάθαρο και ακριβές, εδώ και λίγες δεκαετίες συμβαίνει αυτό, από την ώρα που δεν επιτρέπεται πλέον να πιάσει τη μπάλα ο «άσος» μετά το γύρισμα του αμυντικού του. Τι δηλαδή; Να μπορεί να κάνει παιχνίδι «με τα πόδια», άρα να έχει ικανότητα να κατεβαίνει λίγα μέτρα έξω από την περιοχή του, να ανοίγει το παιχνίδι δεξιά ή αριστερά, να «διαβάζει» τη διάταξη των αντιπάλων και κυρίως να μπορεί παίζοντας με βολέ να ξεδιπλώνει αντεπιθέσεις. Πώς είπατε; Είναι πολλά όλα αυτά; Κάθε άλλο. Απλά η κουβέντα γίνεται με βάση όσα επιθυμούν οι άνθρωποι που επιλέγουν γκολκίπερ και δεν θέλουν έναν άνθρωπο απλά και μόνο να στέκεται κάτω από τα δοκάρια, ακόμη ακόμη κι αν είναι θαυμαστό το ταλέντο του στις αποκρούσεις. Αναζητούν την ισορροπία, έναν… επιθετικό τερματοφύλακα! Ισως δεν είναι στο 100% αυτή η ιστορία του Προβεντέλ, του ποδοσφαιριστή που με το κεφάλι χάρισε βαθμό στη Λάτσιο. Διαφέρει. Στους λίγο παλαιότερους, ο ιταλός γκολκίπερ θύμισε τον Αριαν Μπεκιάι. Ο βετεράνος αλβανός πορτιέρε έκανε καριέρα στα μέρη μας με τη φανέλα του ΟΦΗ και μετά του Ιωνικού. Τη σεζόν 2001 – 02 και στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων, προωθήθηκε και εκμεταλλεύτηκε με το κεφάλι σέντρα του Διγκόζη, ισοφαρίζοντας για τους Κρητικούς (2-2) σε ματς απέναντι στον Πανηλειακό. Αν κάποιος δει τι έγινε τότε στο Γεντί Κουλέ και τι συνέβη το βράδυ της Τρίτης στο Ολύμπικο, μάλλον θα διαπιστώσει ομοιότητες αλλά και ορισμένες διαφορές. Ηταν το γκολ ενός τερματοφύλακα, ένα γκολ – φιλί ζωής. Από το ίδιο ύψος η σέντρα, αν και από την αντίθετη πλευρά του αγωνιστικού χώρου. Τι δεν έκανε ίδιο ο Προβεντέλ με τον Μπεκιάι; Απλά, ο σκόρερ της προχθεσινής βραδιάς λειτούργησε ως κλασικός φορ, λες και «το είχε», σηκώθηκε με αέρα και αυτοπεποίθηση και βρήκε δίχτυα. Κάτι που έμοιαζε φυσιολογικό για τον ίδιο μέσα στο αμπαλάζ μιας αρμονικής κίνησης.