Τον Απρίλιο του 2022 ο Παναγιώτης Ζαφειριάδης έκλεινε την πόρτα του σπιτιού του στην Ιρλανδία· είχε μόλις εγκαταλείψει τη δουλειά του ως προγραμματιστής και ξεκινούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου με ένα ποδήλατο.

Οδηγώντας σε δύο τροχούς από το Βορρά προς τον Νότο, πέρασε με πλοίο στην Κορσική κι έπειτα στην Τυνησία, για να σαλπάρει στη συνέχεια προς Ιταλία κι από εκεί να φτάσει στην Ελλάδα.

Πλέον, συνεχίζει το ταξίδι του στην ηπειρωτική χώρα μέχρι να φύγει και πάλι, με επόμενο πιθανό προορισμό την Ασία.

Η συναρπαστική του πορεία δεν αποτελεί τη μοναδική πρωτοτυπία σε αυτήν τη διαδρομή: ταξιδεύοντας κατά βάση μέσα στη φύση, καταφέρνει να επιβιώσει στα πιο απόμερα σημεία του κόσμου, όπου δεν υπάρχει ρεύμα, με τη βοήθεια εύκαμπτων φωτοβολταϊκών, ελληνικής κατασκευής, που έχει προσαρμόσει στο ποδήλατό του.

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι με το ποδήλατο», λέει ο Παναγιώτης Ζαφειριάδης στα «ΝΕΑ».

«Εγώ θέλω να είμαι όσο γίνεται πιο αυτόνομος, οπότε κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως πρέπει να έχω πάνω στο ποδήλατό μου ό,τι χρειάζομαι για να ζήσω: το “σπίτι” μου, δηλαδή ένα αντίσκηνο και ένα sleeping bag, την “κουζίνα” μου για να μαγειρεύω, κάποια εργαλεία για να επισκευάζω το ποδήλατο, ρούχα και έναν επιπλέον εξοπλισμό για δραστηριότητες που κάνω, όπως αναρρίχηση ή κολύμπι.

Κινούμαι σε απομακρυσμένες περιοχές, σε μη αστικά κέντρα, και έτσι έχω μαζί μου συσκευές, είτε για να καταγράφω το ταξίδι είτε για να πλοηγούμαι είτε για να ανεβάζω αναρτήσεις στα social media ή στο blog μου https://justatrip.xyz.

Γι΄ αυτόν τον λόγο χρειάζομαι κάτι ώστε να τροφοδοτώ αυτές τις συσκευές», εξηγεί.

«Διαβάζοντας για τα φωτοβολταϊκά τρίτης γενιάς της εταιρείας ΟΕΤ, τα οποία είναι ελαφριά, εύκαμπτα και μπορούν να τοποθετηθούν πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια, σκέφτηκα ότι αυτό με βολεύει.

Επίσης είναι κάτι καινούργιο, κατασκευάζονται στην Ελλάδα, ενώ στη Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να φτιαχτεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής τους», λέει.

«Ειδικά το βάρος παίζει σημαντικό ρόλο – στο ποδήλατο κάθε γραμμάριο μετράει.

Αυτά ζυγίζουν λιγότερο από 400 γραμμάρια ανά τ.μ. και σκεφτείτε ότι αυτή τη στιγμή το βάρος που έχω μαζί μου, συμπεριλαμβανομένου του ποδηλάτου, είναι περίπου 70 κιλά…».

Χωρίς «βάρη»

Μια διαδρομή εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω σε δύο ρόδες θα πρέπει να είναι, άλλωστε, ένα ταξίδι προς την ελευθερία, ένα ταξίδι χωρίς «βάρη». Και έτσι ακριβώς ξεκίνησε αυτή η μοναδική περιπέτεια για τον Παναγιώτη Ζαφειριάδη.

«Ολο αυτό άρχισε ως ένα βιωματικό ταξίδι, μια νέα αρχή στη ζωή μου που αποφάσισα να κάνω το 2018. Το ταξίδι με πήγε στην Ιρλανδία και στη συνέχεια, ενώ ζούσα εκεί, κατά τη διάρκεια του lockdown την περίοδο της πανδημίας, το ποδήλατο έγινε η διαφυγή μου.

Ξεκίνησα να κάνω ημερήσιες εκδρομές και στη συνέχεια μέσα από την προσωπική μου αναζήτηση αποφάσισα πως αυτό που θέλω είναι να ταξιδέψω, να γνωρίσω τον κόσμο με το ποδήλατο, ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσω», εξηγεί ο ίδιος.

«Δεν θέλω να βάζω όρια σε αυτό που κάνω. Μέχρι όπου πάει και όσο κρατήσει», λέει.