Οταν γινόταν, αν και στην αρχή συμμετείχα με το μηδενιστικό θράσος της νιότης, δεν μου πολυάρεσε. Τώρα που έχει εκλείψει οριστικά, κυρίως λόγω πολιτικής ορθότητας που απαγορεύει τις αποδοκιμασίες (αλλά κωφεύει στους τραμπουκισμούς τύπου Ρουβίκωνα) ξυπνάει ο «κανίβαλος» μέσα μου και, μερικές φορές, μου λείπει. Μιλάω για τον χαβαλέ – στα σημερινά το λέμε τρολάρισμα – που κάναμε κάποτε σε πολιτικούς. Οχι μόνο λόγω διαφορετικής ιδεολογίας αλλά και επειδή τους θεωρούσαμε ψώνια. Εντάξει, κατά κάποιον τρόπο γίνεται και σήμερα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλο πάντως είναι να πληκτρολογείς μόνος σου και άλλο να φωνάζεις με καμιά κατοσταριά νοματαίους ότι δεν θέλεις τρύπα στις δεκάρες – αυτό φωνάζαμε στον Πέτρο Γαρουφαλιά, κουμπάρο του δικτάτορα Παπαδόπουλου, που κατέβηκε στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές και συγκέντρωσε 1%.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή