«Χρειάζεσαι έναν θεό» έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στις «Ιστορίες του κυρίου Κόινερ». Στον ΣΥΡΙΖΑ, δύο ρεύματα ανταγωνίζονται, τα οποία αντιστοιχούν σε δύο λαϊκές επιθυμίες που φαίνεται ότι μορφοποιούνται. Η συγκεφαλαίωση του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπεί η Εφη Αχτσιόγλου και το «Ζάπινγκ» που εκπροσωπεί ο Στέφανος Κασσελάκης. Στην περίπτωση της  Αχτσιόγλου έχουμε το πολυμερές ιδεολογικά όχημα και τις εσωκομματικές ομάδες να συντίθενται αναγκαστικά, υπό το νεαρό και σε κάποιον βαθμό φρέσκο κέλυφος που εκπροσωπεί η ίδια. Από την άλλη, η αόριστη και πιεστική επιθυμία να αποκολληθεί ο κόσμος από τους συνειρμούς και την παράσταση της συντριπτικής ήττας καταλήγει στον Κασσελάκη. Αντιμαχία ανάμεσα στο «να είμαστε ό,τι μας συνέστησε» και στην ανάγκη φαντασιακής αποκατάστασης «να νικήσουμε τον Μητσοτάκη και να πάψουμε να είμαστε  λούζερς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή