Κατά κυριολεξία της κακομοίρας, από την ώρα που εμφανίστηκε στην παράσταση ως guest-star (όπως πάντα αυτόκλητη) και η κυρία Λουκά. Μαυροφορεμένη, με λευκό μαλλί και κατακόκκινη μάσκα για προσποίηση, η παλιά σταρ της μεταμεσονύκτιας τηλεοπτικής ζώνης και πρωτοπόρος στον τομέα του ακτιβισμού έπιασε τον Στέφανο Κασσελάκη, εκεί που αυτός πήγαινε να ψηφίσει, για να του πει ότι είναι «του Σατανά» και επίσης ότι είναι «ανώμαλος».

Ολα αυτά φυσιολογικά και αναμενόμενα από την πλευρά της κυρίας Λουκά. Στο κάτω κάτω τον έβρισε μεν, αλλά για το καλό του, όπως κάνει πάντα με όσους βρίζει. Με την ελπίδα, δηλαδή, ότι ακούγοντάς την ο Στέφανος θα αναρωτηθεί από μέσα του, «μήπως έχει δίκιο αυτή η καλή κυρία;» ή «γιατί δεν μου είχε πει κανείς ως τώρα ότι είμαι ανώμαλος;».

Το ανοίκειο, κατά την κρίση μου, δεν ήταν η αναμενόμενη συμπεριφορά της κυρίας Λουκά, αλλά η απάντηση του κυρίου Κασσελάκη: «Σέβομαι τη γνώμη σου», της είπε. Εδώ έχουμε ένα καταφανέστατο λάθος επιείκειας και γενναιοδωρίας, από πλευράς του θιγομένου. Τι πάει να πει «σέβομαι τη γνώμη σου»; Αν σέβομαι τη γνώμη κάποιου ο οποίος θεωρεί τους ομοφυλόφιλους ως «ανώμαλους», τότε γιατί να μη σεβαστώ αύριο και τη γνώμη ενός άλλου, ο οποίος θεωρεί τους Εβραίους ως «παράσιτα»; Δεν είναι εξαιρετικά μεγάλη η απόσταση που χωρίζει τις δύο θέσεις. Ο οφειλόμενος σεβασμός δεν έπρεπε να είναι για την άποψη της κυρίας Λουκά, αλλά για το ανθρώπινο πρόσωπό της. Επειδή δεν παύει να είναι άνθρωπος η ίδια, όσο γελοία ή επικίνδυνη είναι η γνώμη της. «Σέβομαι την κατάστασή σου». Επρεπε να της είχε πει ο Στέφανος, υπονοώντας ότι σέβεται αυτό που της συμβαίνει και εμφανώς τη βασανίζει, αλλά δεν σέβεται τη γνώμη της.

Η επόμενη μέρα

Οποιος, όποια, όποιο (να μου επιτρέψετε τη συμπεριληπτικότητα) κι αν είχε βγει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, η απορία όλων είναι πώς θα συνυπάρξουν την επομένη ημέρα οι δύο πλευρές. Οταν έχει χυθεί τόσο δηλητήριο μεταξύ τους, πώς την επομένη θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι;

Η απάντηση που θα πάρετε εξαρτάται από εκείνον στον οποίο απευθύνετε την ερώτηση. Οι κανονικοί άνθρωποι, όπως ο ντελιβεράς που ζήτησε συγγνώμη επειδή δουλεύει δωδεκάωρα και δεν έχει τον χρόνο να γνωρίζει ποιος είναι ο κύριος Κασσελάκης, δυσκολεύονται να φανταστούν την υποκρισία του «όλοι μαζί», όταν έχει προηγηθεί τέτοιο βρισίδι. Οι γνώστες του αθλήματος της πολιτικής, όμως, δεν προβλέπουν διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ. Τυχόν αποχωρήσεις, προβλέπουν, θα έχουν την ίδια τύχη με τους αποχωρήσαντες του 2015. Μια αποχώρηση δηλαδή θα έχει μάλλον τον χαρακτήρα της κάθαρσης παρά της διάσπασης. Ποιος θα πάει αντίθετα στο ρεύμα, όταν είναι τόσο δυνατό; Αυτά λένε οι ρεαλιστές, που διαθέτουν και τη γνώση και την πείρα για να μιλούν. Εν τέλει, η απάντηση θα κριθεί από τον βαθμό στον οποίο ο καθένας πολιτικός μπορεί να είναι και κανονικός άνθρωπος…

Υπέροχη κατάσταση;

Και η κυβέρνηση παρακολουθεί τη «μεγάλη αναστάτωση» στον ΣΥΡΙΖΑ ως «υπέροχη κατάσταση»; Δεν το γνωρίζω, πάντως δεν θα έπρεπε. Ο λόγος είναι ότι από την υπόθεση αυτή προκύπτει ένα ακόμη ερώτημα, που αφορά και την κυβέρνηση. Γιατί, αν αυτό μπορεί να συμβεί σε εκείνους απέναντι, αναρωτιούνται οι κυβερνητικοί, τι διασφαλίζει εμάς ότι δεν κινδυνεύουμε εξίσου από έναν Κασσελάκη; Ανοιχτές είναι οι σχετικές διαδικασίες και στη ΝΔ, αν δεν κάνω λάθος, μπορεί να ψηφίζει ο καθένας εφόσον εγγράφεται. Επομένως; Γιατί να είναι η ΝΔ άτρωτη από ένα ανάλογο «φαινόμενο»; Ο Στέφανος Κασσελάκης, θέλω να πω, δεν απειλεί μόνο το κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ. Απειλεί κάθε ανάλογο κατεστημένο, πλην ίσως εκείνο του ΚΚΕ. Αλλά και σε αυτό μπορεί να κάνω λάθος…

Στο ράφι

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ προσανατολίζεται να στείλει ειδικό απεσταλμένο στην Κύπρο, με μόνη εντολή να διερευνήσει την πιθανότητα και τους όρους έναρξης των συνομιλιών για το Κυπριακό. Για να σας το πω με απλά λόγια, θα τον στείλει για να διαπιστώσει την απουσία δυνατότητας διαλόγου. Το αναφέρω ως προσθήκη στο σημείωμα της περασμένης  εβδομάδας για το Κυπριακό που μπαίνει στο ράφι.