Στις εκλογές για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ έχασε η μιζέρια του ευτυχισμένου Σίσυφου της Αριστεράς. Η μιζέρια της Αριστεράς «που είναι μαθημένη στις δυσκολίες», όπως το έθεσε ο Γιούκλιντ ως ειδήμων του αθλήματος. Η Αριστερά που θεωρεί τους χαμένους αγώνες ως τους ωραιότερους. (Υπενθυμίζω σχετικώς τις δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που μας ζάλισαν, μετά τη συντριβή του κόμματος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, εξηγώντας τη βαθιά ηδονή του αυτοοικτιρμού στην κουλτούρα της Αριστεράς.) Φυσικά, κανείς δεν ξεμπέρδεψε με την Αριστερά, όπως φώναζαν ρυθμικά – και ομολογουμένως φιλότιμα – οι υποστηρικτές της Εφης Αχτσιόγλου έξω από τα γραφεία της Κουμουνδούρου. Η αριστερή γροθιά της Εφης θα παραμείνει πάντα υψωμένη, δεν αμφιβάλλω, η δε Αριστερά θα συνεχίσει να υπάρχει. Κανείς στοιχειωδώς γνωστικός άνθρωπος δεν θα διαφωνήσει με αυτά. Ομως, τις εκλογές για πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ τις έχασε η Αριστερά και αυτό είναι το δεδομένο πάνω στο οποίο συζητούμε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή