Αυτό που συνέβη στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ είχε, νομίζω, σε σημαντικό βαθμό προοικονομηθεί εδώ και πολλά χρονιά. Τα φαινόμενα της ιδεολογικής χαλάρωσης και της αποδοχής προσώπων με εντελώς διαφορετικές πολιτικές αναφορές είχαν ήδη εκδηλωθεί από τον καιρό της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, αλλά και γενικότερα με τα διάφορα άτσαλα και «άναρχα» – όχι δηλαδή επί τη βάσει κοινών αρχών και αξιών – πολιτικά ανοίγματα της ηγετικής ομάδας και του Α. Τσίπρα προς διάφορες κατευθύνσεις (μεταξύ άλλων και προς στελέχη της επονομαζόμενης «καραμανλικής» πτέρυγας της ΝΔ). Συχνά αναρωτιόταν κανείς, εύλογα, τι συνέδεε πραγματικά όλες αυτές τις αταίριαστες συμπράξεις και συμμαχίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή