Το τέλος της Αριστεράς, νίκη Μητσοτάκη;

Οι εσωτερικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη της νέας του ηγεσίας έδειξαν απροκάλυπτα τη βαθιά εσωτερική κρίση της Αριστεράς. Που ξεκινάει από τη σύγχυση ιδεών κι επεκτείνεται στη θολούρα περί του τι υποστηρίζει για το μέλλον. Ενας άνθρωπος που προσγειώθηκε ξαφνικά από το πουθενά, που δεν εκφράζει πολιτικά ουσιαστικά τίποτα και που δεν έχει εξηγήσει πουθενά πώς βλέπει το μέλλον της χώρας, έχει αγκαλιάσει την ηγεσία του κυριότερου κόμματος της Αριστεράς. Και του επικεφαλής της αντιπολίτευσης. Η παραλλαγή του «μοναχικού λύκου» αποδείχθηκε απόλυτα ακριβής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά καιρούς, δηλαδή, από τις αγέλες των λύκων, ένα μοναχικό ιδιαίτερο ζώο αποφασίζει να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο και να ξεμακρύνει. Συνήθως αναδεικνύει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μεγαλύτερη τόλμη, κυρίως, και οξυδέρκεια. Και πετυχαίνει στους τελικούς του στόχους. Μπορεί να το πει αυτό κάποιος με σιγουριά για την περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ και Κασσελάκη; Εκτιμώ πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να λεχθεί με βεβαιότητα.