Ο Γούντι Αλεν ξανασερβίρει «νόστιμα» παιχνίδια της τύχης

Κάθε νέα ταινία του Γούντι Αλεν είναι από μόνη της ένα σινεφίλ γεγονός, επομένως η 50ή του, «Γυρίσματα της τύχης» (Coup de chance, Γαλλία/ΗΠΑ, 2023), βασική ιδιαιτερότητα της οποίας η γαλλική γλώσσα στην οποία έχει εξ ολοκλήρου γυριστεί, δεν θα μπορούσε να διαφέρει (να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια της παραγωγής είναι ως επί το πλείστον γαλλικά και ότι παίζουν μόνο γάλλοι ηθοποιοί). Και πράγματι, όσοι έχουν συνηθίσει να ακούν στην αγγλική γλώσσα τις αλησμόνητες, εύστοχες και τόσο αστείες ατάκες του 88χρονου (στις 30 Νοεμβρίου) δημιουργού ίσως στην αρχή παραξενευτούν κάπως, αν και αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ. Γιατί από την πρώτη κιόλας σκηνή της ταινίας, ένα θαυμάσιο μονοπλάνο δρόμου που αποτυπώνει μια τυχαία συνάντηση, ο Αλεν φτιάχνει για τον θεατή γνώριμο έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργεί τα «παιχνίδια» του. Η συνάντηση είναι ανάμεσα σε δύο πρώην συμμαθητές στο σχολείο, τον Αλέν (Νιλς Σνάιντερ) και τη Φανί (Λου Ντε Λαζ). Το φλερτ του όχι και τόσο επιτυχημένου συγγραφέα Αλέν δεν αφήνει αδιάφορη τη Φανί παρά το γεγονός ότι είναι παντρεμένη, λίγο σνομπ (εργάζεται σε κεντρική γκαλερί) και ζει μια πολύ καλή ζωή στην Πόλη του Φωτός. Η επιμονή του νεαρού κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτή από τον Ζαν (Μελβίλ Πουπό), τον κάπως συντηρητικό, σνομπ και εντελώς άγευστο νεογιάπη σύζυγο της Φανί. Ο Αλεν φτιάχνει ζουμερούς δευτεραγωνιστικούς χαρακτήρες (η Βαλερί Λεμερσιέ), «πετά» έξυπνες ατάκες («δεν υπάρχει ούτε υπερβολικά σέξι ούτε υπερβολικά άπληστος») και δημιουργεί ένα διανοουμενίστικο σύμπαν, στις φλέβες του οποίου όμως κυλά τελικά βιτριόλι. Η ιδέα του φόνου θα αρχίσει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα και ο Αλεν, σαν να κλείνει το μάτι στο ίδιο του το έργο, παίζει και πάλι με το διφορούμενο της τύχης, όπως είχε κάνει τόσο σπουδαία στο «Match Point», μετά στον «Παράλογο άνθρωπο» και παλαιότερα στις «Απιστίες και αμαρτίες». Αρα τα «Γυρίσματα της τύχης» είναι μια ταινία που έχουμε ξαναδεί; θα αναρωτηθείτε. Και ναι και όχι. Ναι, γιατί σίγουρα θυμίζει προγενέστερο Γούντι Αλεν. Οχι, γιατί όταν ο σεφ ενός κινηματογραφικού ξαναζεσταμένου φαγητού είναι ένας Γούντι Αλεν, η νοστιμιά αποκλείεται  να απουσιάζει.