Το ζήτημα της υποχρεωτικής ασφάλισης από φυσικές καταστροφές στην Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζεται προς το παρόν σε επίπεδο κράτους – μέλους από τις οικείες εθνικές νομοθεσίες. Εξάλλου, μια καθολική υποχρεωτικότητα μέσω Ευρωπαϊκού Κανονισμού θα προσέκρουε στη συνταγματική τάξη ορισμένων κρατών – μελών. Στη Γαλλία π.χ., όπου ισχύει η υποχρεωτικότητα ασφάλισης κατοικίας για τον ενοικιαστή, έχει αναπτυχθεί ένα σύστημα αποζημίωσης από φυσικές καταστροφές με τη μορφή σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπου το Δημόσιο λειτουργεί στην πράξη ως αντασφαλιστής. Στην Ισπανία, όπου επίσης ισχύει αντίστοιχη σχετική υποχρεωτικότητα, επιβάλλονται τέλη στα ασφαλιστικά συμβόλαια, τα οποία συγκεντρώνονται από το κράτος για την καταβολή αποζημιώσεων από φυσικές καταστροφές. Στον αντίποδα, στην Ιταλία, όπου η ασφάλιση δεν είναι υποχρεωτική, παρέχονται φορολογικά κίνητρα, καθώς για κάθε ασφάλιση κατοικίας έναντι φυσικών καταστροφών παρέχεται φορολογική απαλλαγή ίση με το 19% του ασφαλίστρου, ενώ στο Βέλγιο εξασφαλίζονται επίσης προσιτά τιμολόγια για προστασία από φυσικές καταστροφές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή