Οι τοπικοί άρχοντες και οι υπηρεσίες περιφερειών και δήμων είναι ό,τι πιο κοντινό στην καθημερινότητα των πολιτών – στα «μικρά» και στα «μεγάλα» της γειτονιάς τους. Κι όμως, το ενδιαφέρον για πρόσωπα, συνδυασμούς και προγράμματα που κρίνονται τις επόμενες δύο Κυριακές στην κάλπη – για πάνω από 150.000 υποψηφίους στις 13 περιφέρειες και σε 332 δήμους – είναι χαμηλό. «Βουβές» εκλογές λένε δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές. Ισως… αδικήθηκε η τοπική αυτοδιοίκηση με τη συμπιεσμένη προεκλογική περίοδο: λίγο η κόπωση από τις διπλές εθνικές εκλογές, λίγο τα μπάνια του λαού, λίγο η βαριά επικαιρότητα των τελευταίων αρκετών εβδομάδων, λίγο οι παρατεταμένες συζητήσεις για τους πολιτικούς συσχετισμούς (και οι εξελίξεις) στην κεντρική σκηνή και σχεδόν δεν καταλάβαμε πότε έφτασε ξανά η ώρα για δύο εκλογικούς γύρους.

Το κυριότερο όμως είναι άλλο: αν έχουμε καταλάβει τις πλατφόρμες με τις οποίες οι υποψήφιοι ζητούν στήριξη. Η αλήθεια είναι ότι συζήτηση για τα προγράμματα των υποψηφίων δεν έγινε στην ένταση και στο εύρος που απαιτούν οι περιστάσεις και παρότι δραματικά γεγονότα έφεραν στο προσκήνιο τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα ίδια γεγονότα προκάλεσαν επίσης «κεντρικές» παραδοχές για σοβαρά κενά στην «κάθετη» οργάνωση του κράτους. Εχει μείνει πια η τρέχουσα εβδομάδα για να κινητοποιηθεί το ενδιαφέρον των πολιτών – σημειωτέον ότι το 2019 η συμμετοχή στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές δεν είχε αγγίξει ούτε το 59% –, κάτι που θα το αναλάβουν και οι πολιτικοί αρχηγοί και οι κομματικοί μηχανισμοί.

Μόνο που οι ερχόμενες δύο Κυριακές δεν είναι μόνο θέμα «χρωματισμού» του προς το παρόν γκρι – ουδέτερου, όπως εμφανίζεται στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών, εκλογικού χάρτη. Οι «αποχρώσεις» σε περιφέρειες και δήμους θα εκπέμψουν ασφαλώς μηνύματα και συμβολισμούς σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα όμως, οι επόμενες Κυριακές, καθορίζοντας μια ολόκληρη πενταετία, είναι (θα έπρεπε να είναι) για τις τοπικές κοινωνίες μια διπλή αφετηρία: σκληρής πια αξιολόγησης για το εάν η τοπική αυτοδιοίκηση θα υπηρετεί τον πραγματικό ρόλο της και πιέσεων για την ανταπόκρισή της στις ανάγκες τους, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή.