Λίγες ημέρες απομένουν για τις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών και τις εκατοντάδες υποψηφίους για τους δήμους και τις περιφέρειες, αλλά δεν μοιάζει με τίποτε το κλίμα προεκλογικό. Προφανώς η χώρα είναι σε εκλογική κόπωση εξερχόμενη από τη διπλή μάχη των εθνικών εκλογών – συν την κούρσα για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως οι κάλπες που έρχονται έχουν τη δική τους ειδική αξία για την καθημερινότητα των πολιτών και προφανώς η επενέργειά τους σε τομείς της ζωής δεν είναι αμελητέα. Για παράδειγμα από το έργο για έναν δρόμο που θα ολοκληρώσει ένας δήμος ή μια περιφέρεια μέχρι την κατά τόπους Πολιτική Προστασία, όλα αυτά επιδρούν βαθιά στην κανονικότητά μας.

Συχνά λέμε «τι κάνει ο δήμος;». Μια ερώτηση που εμπεριέχει από τη μία την όντως πολλές φορές πλημμελή άσκηση του δημοτικού έργου, μέχρι την αλληλοεπικάλυψη ευθυνών μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης που συχνά οδηγεί στην απραξία ή στις ολιγωρίες. Είναι όμως και φορές που το ερώτημα διατυπώνεται από πολίτες που δεν έχουν ενημέρωση του έργου κάθε δήμου ή περιφέρειας ή το ερώτημα αυτό είναι και αποτέλεσμα ενός αντιπολιτικού ρεύματος.

Το τελευταίο δεν έχει σχέση πάντα με τον υγιή προβληματισμό αλλά και με μια απαξία της ίδιας της δημοκρατίας που ένας εκ των πυρήνων της είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση. Μεγάλο στοίχημα για τις δημοτικές παρατάξεις του δημοκρατικού τόξου δεν είναι αυτές τις ημέρες η διακίνηση υλικού, οι δημόσιες σχέσεις ή τα φλας. Αλλά η προσέλκυση των πολιτών στην ενεργό συμμετοχή τους στα κοινά.