Από την υπόθεση με το στέγαστρο του Καλατράβα αυτό που συγκρατώ είναι η οδύσσεια του σχετικού «φακέλου». (Χρησιμοποιώ τον συγκεκριμένο όρο εντός εισαγωγικών επειδή ομολογώ ότι δεν τον καταλαβαίνω απολύτως…) Οταν ανέλαβε υφυπουργός Αθλητισμού επί ΣΥΡΙΖΑ, κανείς δεν ενημέρωσε τον Σταύρο Κοντονή ότι ο προκάτοχός του επί ΝΔ Γιάννης Ανδριανός είχε βρει οκτώ εκατομμύρια για τη συντήρηση του σταδίου. Ο κ. Κοντονής, όπως είπε, αναζήτησε τον φάκελο (sic), αλλά δεν τον βρήκε. Δεν τον βρήκε ούτε ο διάδοχός του στο υφυπουργείο, ο Γιώργος Βασιλειάδης. Βρέθηκε, ύστερα από πολλά χρόνια, στο γραφείο Καλατράβα, δηλαδή κάπου στην Ισπανία, αν καταλαβαίνω καλά. Ολα αυτά, δε, ο φάκελος! Για τα οκτώ εκατομμύρια δεν έχουμε ιδέα.

Φαντάσου, τώρα, αντί για τον κ. Κοντονή να αφηγείται όλα αυτά τα σουρεαλιστικά ο Ζήκος με τη φωνή του Χατζηχρήστου και έχεις την πλήρη εικόνα του υπαρκτού ελληνισμού. Δεν έχει κανένα νόημα λοιπόν να αναρωτιέσαι πώς γίνεται τέτοιο έργο να παραμένει ασυντήρητο επί 19 χρόνια. Γίνεται, πώς δεν γίνεται; Οταν ένας υπουργός αναζητεί έναν φάκελο και τον βρίσκει ύστερα από κανένα χρόνο ο διάδοχός του κάπου στο εξωτερικό, όλα γίνονται!

Πέραν αυτού, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ευθύνη είναι της κυβέρνησης, διότι θίγει τα κακώς κείμενα. Ποιος της είπε να ενδιαφερθεί για την κατάσταση του Ολυμπιακού Σταδίου; Ποιος της είπε να το εντάξει σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης; Αν δεν είχε ξεκινήσει αυτή τη δουλειά, δεν θα είχε προκύψει το πρόβλημα και όλοι θα ήμασταν μια χαρά! Μέχρι να καταρρεύσει βέβαια πάνω στα κεφάλια κάποιων άτυχων, αλλά μέχρι τότε… Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει! Δώσε εκεί μια στο τενεκεδάκι να πάει παρακάτω και μη ρωτάς. Ούτως ή άλλως, θα ρωτήσει ο άλλος που θα σκάσει στη βάρδια του…

ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ»

Κατά πόσο είναι ο Στέφανος Κασσελάκης δημιούργημα, πιόνι, μαριονέτα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, του Αλέξη Τσίπρα; Ας μη μας κάνει εντύπωση ότι ευημερούν οι φήμες που θέλουν τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ενεργούμενο του προκατόχου του. Είναι επειδή αν κάτι μας τρομάζει περισσότερο είναι το τυχαίο. Αντιθέτως, μας καθησυζάζει να υπάρχει ένα σχέδιο στη ζωή, ακόμη και αν είναι των κακών. Είναι μέρος της φύσης μας να δίνουμε σχήμα στα πράγματα, εξ ου και η αγάπη του ανθρώπινου είδους για τη μυθοπλασία – αυτό που εσείς στο Μαϊάμι λέτε «fiction», Στέφανε.

Αν όμως ο Τσίπρας είχε επιλέξει τον Κασσελάκη για τον ρόλο του μεταβατικού προέδρου, τότε γιατί τον στρίμωξε στην ενάτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, μεταξύ των κυριών Ζωρζέττας Λάλη και Σπυριδούλας Τσιριγώτη; Θα μπορούσε να είχε μεριμνήσει για την προβολή του εκλεκτού του και να τον έβαζε ακόμη πιο ψηλά στο ψηφοδέλτιο. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ισχυρούς υποστηρικτές, το καταλαβαίνουμε όλοι. Παρ’ όλα αυτά, το περίφημο «φαινόμενο» είναι περισσότερο το προϊόν του τυχαίου, παρά των υπολογισμών κάποιων προσώπων που κινούν τα νήματα, κατά το λεγόμενο. Και είναι η επίγνωση αυτής της αλήθειας που τους τρελαίνει στην Αριστερά. Η απελπισία να διαπιστώνουν πόσο λίγη και εντέλει αστεία είναι η θεωρία τους μπροστά στη ζωή. Ενας εξωγενής είδε πόσο ευάλωτο είναι το σύστημα, πέρασε μια βόλτα για τουρισμό, μπήκε μέσα κι έγινε αρχηγός! Πώς να μη τρελαίνονται; Ή, μάλλον, πώς να κρατήσουν τα λογικά τους;

ΓΥΜΝΟΠΕΔΙΑ

Οταν διάβασα την αποκάλυψη του Νίκου Χαρδαλιά ότι έχει κάνει μπάνιο γυμνός, στην αρχή αναρωτήθηκα τι το αξιοσημείωτο μπορεί να υπάρχει σε κάτι τόσο κοινό. Και εγώ και εσείς γυμνοί, όλοι μας κάνουμε μπάνιο γυμνοί κάθε μέρα, προς τι η κατάπληξη λοιπόν; Μετά κατάλαβα ότι εννοούσε μπάνιο στη θάλασσα και μάλιστα μπροστά από τον τύμβο του Μαραθώνα. Με άλλα λόγια, δεν ήταν μόνο μια εικόνα που αναστατώνει (ιδίως αν βάλεις μουσική υπόκρουση Ερίκ Σατί), αλλά συνοδεύεται κιόλας από εθνικές συνδηλώσεις. Η πράξη του ήταν δηλαδή κάτι σαν σπονδή ή φόρος τιμής στους μαραθωνομάχους και, βεβαίως, έγινε τον περασμένο αιώνα, δεν μιλάμε για πρόσφατα.

Εφόσον η Εισαγγελεία του Αρείου Πάγου δεν συγκινείται, αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια ρυθμιστική Αρχή να παρέμβει κατά του αθέμιτου ανταγωνισμού εις βάρος των αντιπάλων του κ,. Χαρδαλιά. Διότι κατασκευάζει εικόνες που ασφαλώς επηρεάζουν την ψήφο των γυναικών υπέρ της υποψηφιότητάς του. (Υποψιάζομαι, δε, ότι και στο περιστατικό αυτό έχουμε επίδραση του πνεύματος Κασσελάκη, παρότι ο κ. Χαρδαλιάς είναι της ΝΔ…) Από την άλλη πλευρά, του αναγνωρίζω ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να σταθεί στη σκιά ενός Γεωργίου Πατούλη – τον οποίο, αν θυμάστε, τον έκαψε η παράκληση των κυριών της Ομογένειας να τους χορέψει. Κατανοώ, θέλω να πω, το άγχος του…