Οι γαλότσες δεν μπήκαν στο εγχειρίδιο διαχείρισης φυσικών καταστροφών ως απαραίτητο αξεσουάρ κρατικής ή αντιπολιτευτικής ενσυναίσθησης από κάποιον μεταπολιτικό. Τις καθιέρωσε ο Γκέρχαρντ Σρέντερ το μακρινό 2002. Εκείνο το καλοκαίρι, ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος υπολειπόταν 10 μονάδες του υποψηφίου της Κεντροδεξιάς στις δημοσκοπήσεις. Αφού τις φόρεσε και πάτησε στις λάσπες της Σαξονίας – για να συντονίσει τις υπηρεσίες του γερμανικού κράτους –, κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Κίτρινες, φούξια ή απλές μαύρες κάνουν την ίδια δουλειά: προσφέρουν φωτογραφικά στιγμιότυπα και πλάνα στα οποία συνοψίζεται το μήνυμα της έγκαιρης αντίδρασης εκείνου ή εκείνης που τις βάζει προκειμένου να βρεθεί σε έναν τόπο ο οποίος χτυπήθηκε από έντονα καιρικά φαινόμενα. Δεν είναι, δηλαδή, ένα από τα πολλά στοιχεία του ενδεδειγμένου για μια αυτοψία ενδυματολογικού κώδικα. Περιλαμβάνεται στα SOS του σχετικού κεφαλαίου του πολιτικού μάρκετινγκ – εξού και επενδύουν σχεδόν όλοι σε ένα ζευγάρι, συστημικοί κι αντισυστημικοί, της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή της τοπικής αυτοδιοίκησης, λαϊκιστές και μη.

Παγίδα

{ARX}Η «επιτόπου» παρουσία στο σκηνικό μιας φυσικής καταστροφής συστηνόταν από τους επικοινωνιολόγους πολύ πριν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής καταστήσουν αυτές τις επισκέψεις αναπόσπαστο μέρος της εργασιακής καθημερινότητας πολιτικών αρχηγών, βουλευτών και τοπικών αρχόντων. Βέβαια, χάρη στην εμπειρία των προηγούμενων – όχι και τόσο μακρινών, ωστόσο – εποχών, πολιτικοί άνδρες και γυναίκες θα έπρεπε να έχουν μάθει ότι μια αυτοψία δεν εκλαμβάνεται πάντα όπως τα επιτελεία τους τη σχεδιάζουν. Η κοινή γνώμη είναι πλέον τόσο εξοικειωμένη με τα τηλεοπτικά πλάνα, αλλά και τα βίντεο της «αδιαμεσολάβητης» επικοινωνίας, ώστε να παρατηρεί προσεκτικά το footage και να εστιάζει στις λεπτομέρειες της εκτέλεσής της. Κάθε κίνηση ή μορφασμός σκανάρονται. Ακόμη κι ένα χαμόγελο τη λάθος στιγμή ή ένα ακατάλληλο για την περίσταση προϊόν μέικ-απ – όπως μπορούν να βεβαιώσουν τους απανταχού ενδιαφερόμενους ένας υποψήφιος το 2021 καγκελάριος ή μια ελληνίδα πρώην περιφερειάρχης – ενδέχεται να προκαλέσουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Υπάρχει, δηλαδή, πιθανότητα να μετατρέψουν ένα αναμφισβήτητα χρήσιμο για κάθε επαγγελματία της πολιτικής εργαλείο – την εικόνα – σε παγίδα. Γι’ αυτό, δεν αρκεί η σκηνοθεσία, ούτε η σκηνογραφία. Το επίπεδο της ηθοποιίας κάνει τη διαφορά{ARX}.