Η σημασία του να είσαι τοπικός άρχοντας βρίσκεται στους ανθρώπους οι οποίοι απαρτίζουν το σύνολο της περιοχής που περιγράφεται ως δήμος. Η ποιότητα  του βίου τους, η απρόσκοπτη ροή της καθημερινότητάς τους, είναι οι ψηφίδες του μωσαϊκού που απαρτίζουν τη μεγάλη σύνθεση μίας ζωντανής πόλης. Η σύγχρονη Αθήνα προκειμένου να δείξει «ζωντανή» αμφιταλαντεύεται βαδίζοντας πάνω στα λουστρινένια τακούνια της σαν τη ζαλισμένη debutante συμμετέχοντας πρώτη φορά στη  χοροεσπερίδα που διεξάγεται στο φωτεινό ballroom κάποιου τουριστικού ξενοδοχείου.

Και παρά τον ασφυκτικό αέρα διστάζει να ανοίξει τη φανταχτερή βεντάλια που κρατά στα δάχτυλά της  για να ανανεώσει την ατμόσφαιρα γύρω της. Γιατί η ματαιόδοξη debutante γνωρίζει το ευτελές υλικό της βεντάλιας της. Αν την άνοιγε θα φαινόταν στα φύλλα της το σχήμα της πόλης που δεν έχει πράσινες πλατείες, που τα πεζοδρόμια στις απομακρυσμένες από το κέντρο γειτονιές είναι στενά με πλάκες ρημαγμένες, που τα σχολικά κτίρια είναι εξαθλιωμένα και δεν επαρκούν, που τα απορρίμματα στοιβάζονται δίπλα στις τεχνολογικές καινοτομίες ανακύκλωσης, που οι χώροι στάθμευσης ωχριούν και τα Airbnb πληθαίνουν. Η debutante νοιάζεται για τα στολίδια της επίσημης ενδυμασίας της. Για το αν οι πτυχώσεις του ρούχου της  ακολουθούν την παράδοση της αρμονίας και του κάλλους των χιτώνων από μάρμαρο που κοσμούν τα ευμελή σώματα των αρχαίων αγαλμάτων. Η ωραία των Αθηνών προσμένει στα βλέμματα κατάκοπων ξένων επισκεπτών να την περιεργαστούν ως αρχαίο μνημείο και γυρίζει την πλάτη σε ό,τι κινείται πίσω από το ιστορικό τρίγωνο. Δείχνει ενθουσιασμένη που οι βιτρίνες αντανακλούν το φως της ομοιόμορφης εικόνας εμπορικών αγαθών που θεωρούνται (και δεν είναι) «μόδα».

Και καθώς βιώνει συνεπαρμένη τη λαμπερή τούτη  χοροεσπερίδα σκοντάφτει πάνω στην αυτοκρατορία των τραπεζοκαθισμάτων. Το τακούνι της σπάει. Η debutante κουτσαίνει, πατά τον ποδόγυρο του πτυχωτού ενδύματός της, γυρίζει τον αστράγαλό της και σωριάζεται συντριμμένη. Θα υπάρξει κάποιος να προστρέξει κοντά της; Σύντομα θα λάβουμε απάντηση από την κάλπη.