Η έβδομη αγωνιστική ολοκληρώθηκε με τη νίκη του ΟΦΗ επί της ΑΕΚ και τη λευκή ισοπαλία στο Ατρόμητος – ΟΦΗ. Συνολικά σε αυτή την αγωνιστική είχαμε μόλις 12 γκολ, πολύ λίγα αν σκεφτεί κανείς πως τα 7 μπήκαν σε δύο ματς (ΠΑΟ – ΠΑΟΚ 2-2 και ΠΑΣ – Ολυμπιακός 0-3). Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από το Σαββατοκύριακο που είχαμε στη Σουπερλίγκα 25 γκολ σε 7 ματς – συνέβη στο πλαίσια της 4ης αγωνιστικής. Θυμάμαι ότι τότε κυκλοφόρησαν βαθυστόχαστες αναλύσεις για την πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, το νέο πνεύμα που διέπει τις ομάδες μας, τη νέα νοοτροπία των προπονητών τους κτλ. Εγώ τότε έλεγα ότι το πράγμα ήταν τυχαίο. Κι έτσι αποδείχτηκε. Ο κανόνας στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι οι νίκες από την άμυνα. Και για αυτό φέτος η πρωταθλήτρια ΑΕΚ στο ξεκίνημα της σεζόν βασανίζεται. Γιατί η άμυνά της όχι απλά δεν της δίνει βαθμούς, αλλά της στερεί κιόλας.

Προσέγγιση

Ο Αλμέιδα αντιμετωπίζει το πρωτάθλημα με την ίδια πάντα προσέγγιση: θέλει η ομάδα του να κερδίζει σημειώνοντας ένα γκολ παραπάνω. Είναι ωραίο αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο. Διότι όταν μια ομάδα, όσο καλό κι αν είναι το επιθετικό παιχνίδι της, δεν νιώθει σιγουριά στα μετόπισθεν, δυσκολεύεται να πάρει το ρίσκο που πρέπει απέναντι σε μια κλειστή άμυνα την οποία κατά κανόνα αντιμετωπίζει. Για τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό τα ματς με όσους βρίσκονται από την πέμπτη θέση της βαθμολογίας και κάτω είναι όλα ίδια: πρέπει, είτε εντός είτε εκτός έδρας, να πάρουν την πρωτοβουλία και να ανοίξουν την άμυνα ενός αντιπάλου που ψάχνει τρόπο να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Για να μπορεί να το κάνει αυτό όποιος επιτίθεται πρέπει να μη φοβάται ότι χάνοντας μια-δυο φορές την μπάλα μπορεί να δεχτεί γκολ. Οσο πιο συχνά αυτό το γκολ το δέχεται τόσο πιο πολύ ανασφαλής γίνεται. Και η ΑΕΚ δεν δέχεται απλά συχνά γκολ: δέχεται από την αρχή της σεζόν ένα γκολ σε κάθε παινίδι. Είναι σαν να ξεκινά τα παινίδια της χάνοντας με 1-0. Κι αυτό, όσο καλή κι αν είναι επιθετικά μια ομάδα, δύσκολα μπορεί να το διαχειριστεί ως πρόβλημα.

Αυτοπεποίθηση

Πολλοί ισχυρίζονται πως αυτό που πληρώνει η ΑΕΚ είναι η συμμετοχή της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τονίζουν πως πέρυσι που δεν αγωνιζόταν σε αυτές τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Εχει βάση – αλλά αυτό είναι σχετικό. Πρώτα από όλα πέρυσι που δεν αγωνιζόταν στην Ευρώπη στις επτά πρώτες αγωνιστικές η ΑΕΚ ήττες είχε δύο: φέτος έχει μια. Κι έπειτα οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι φέρνουν λίγο παραπάνω κούραση και γίνονται λόγος για απώλειες ποδοσφαιριστών εξαιτίας τραυματισμών, φέρνουν ωστόσο κι έναν μεγάλο ενθουσιασμό όταν τα αποτελέσματα είναι καλά. Η νίκη της ΑΕΚ π.χ. στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ σίγουρα οφείλεται και στο μεγάλο αποτέλεσμα που η πρωταθλήτρια έκανε στο Μπράιτον. Χωρίς τη νίκη στην Αγγλία δεν νομίζω ότι θα αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με τέτοια αυτοπεποίθηση.

Χάνεις

Το κακό με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν είναι κατά τη γνώμη μου η κούραση, αλλά ότι πολύ συχνά γλυκαίνουν τους παίκτες. Στο Ηράκλειο π.χ. η ΑΕΚ μου φάνηκε ότι είχε το μυαλό της στο ματς με τον Αγιαξ που ακολουθεί: μια νίκη με τους Ολλανδούς, μετά τη νίκη στην Αγγλία, δίνει αβαντάζ πρόκρισης για τη συνέχεια στο Γιουρόπα λιγκ. Το ματς με τον Αγιαξ είναι για τους παίκτες της ΑΕΚ πολύ σημαντικότερο από αυτό με τον ΟΦΗ: όσοι στο Ηράκλειο ήρθαν από τον πάγκο (Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Πόνσε κτλ.) θα αγωνιστούν σίγουρα την Πέμπτη – και ίσως για αυτό δεν βοήθησαν καθόλου την ΑΕΚ τη Δευτέρα. Αυτό είναι και λίγο πρόβλημα για τον ίδιο τον Αλμέιδα. Οταν π.χ. απέκλεισε από την αρχική ενδεκάδα τον Πόνσε (απόντος και του βασικού Λιβάι Γκαρσία) για να χρησιμοποιήσει τον τρίτο ιεραρχικά φορ, δηλαδή τον Φαν Φερτ, ήταν σαν να είπε στους παίκτες του ότι το ματς που ακολουθεί είναι το σπουδαίο. Με τέτοια προσέγγιση από τον εφετινό εξαιρετικά οργανωμένο και παραγωγικό ΟΦΗ χάνεις. Ας μην ξεχνάμε ότι η ομάδα του Νταμπράουσκας στο Γεντί Κουλέ έχει ήδη κερδίσει τον Αρη και τον ΠΑΟΚ.

Φάντασμα

Μιλώντας για ευρωπαϊκές διοργανώσεις, απόψε θα δούμε στο MEGA (στις 22.00) ένα ακόμα μεγάλο ματς για το Τσάμπιονς λιγκ: η Μπαρτσελόνα στο Οπόρτο θα αντιμετωπίσει την πάντα δύσκολη στο γήπεδό της Πόρτο. Για τους Καταλανούς το ματς είναι ένα χρήσιμο τεστ: θα πρέπει να δείξουν σε όλη την Ευρώπη ότι επέστρεψαν στο Τσάμπιονς λιγκ. Διότι δυο-τρία χρόνια τώρα η Μπάρτσα είναι ωσεί παρούσα σε αυτό. Υπάρχει και συγχρόνως δεν υπάρχει. Είναι σαν να κυκλοφορεί στη διοργάνωση το φάντασμά της.

Αρχή

Πέρυσι η Μπάρτσα απέτυχε θεαματικά στη διοργάνωση με τους πρωταγωνιστές που έχει και φέτος. Και πάλι προπονητής της είναι ο Τσάβι, και πάλι ηγέτης της είναι ο Λεβαντόφσκι και πάλι στη βασική ενδεκάδα της υπάρχουν πιο πολλοί γυρολόγοι (Κανσέλο, Ντε Γιόνγκ, Ραφίνια, Κούντε, Γκουντογκάν, Κρίστενσεν κτλ.) από χαρισματικά πιτσιρίκια από τις ακαδημίες της. Αλλά σε σχέση με πέρυσι υπάρχει μια διαφορά: η εφετινή ομάδα έχει κερδίσει το πρωτάθλημα, η περυσινή ήταν στην αρχή του κύκλου. Δεν θα πλήξουμε…

Σπανούλης

Στο μεταξύ η ΕΟΚ παρουσίασε χθες τον νέο ομοσπονδιακό προπονητή του μπάσκετ: τον Βασίλη Σπανούλη. Η πρόσληψή του ήταν γνωστή από καιρό καθώς ήταν βέβαιο ότι θα διαδεχθεί τον Δημήτρη Ιτούδη. Το πόσο ο Βασίλης Σπανούλης ήθελε τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής μπάσκετ το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που μίλησε χθες για τη σχέση του μαζί της. «Το να είμαι προπονητής στην Εθνική είναι τιμή και περηφάνεια. Για μένα δεν υπάρχει η λέξη αποτυχία γιατί η εθνική ομάδα είναι περηφάνεια. Η σωστή έκφραση είναι ότι τα πράγματα που δεν έγιναν σωστά στο παρελθόν θα είναι αυτά που θα μας κάνουν πετυχημένους στο μέλλον. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Μας αρέσουν τα δύσκολα. Πάντα ήμουν δίπλα στην εθνική ομάδα. Η αγάπη μου έχει να κάνει πάνω από όλα για την πατρίδα, για τα ιδανικά της» είπε χαρακτηριστικά. Φυσικά προσδιόρισε και τον άμεσο στόχο. «Είναι δεδομένο ότι πάμε να φτιάξουμε μία ομάδα για να πάμε στην Ολυμπιάδα. Αμα δεν τα καταφέρουμε, σίγουρα θα το ξαναπροσπαθήσουμε για να τα καταφέρουμε. Μαγικό ραβδάκι δεν έχει κανένας» είπε χαρακτηριστικά. Σιδεροκέφαλος. Αλλά είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που η επιτυχία του δεν εξαρτάται από τον ίδιο.