Ενας περίπατος στο ΟΑΚΑ

Προχθές αποφάσισα να περιηγηθώ στο ΟΑΚΑ. Μπήκα στον χώρο των εγκαταστάσεων από την Κύμης και πήγα μέχρι το τέρμα, φτάνοντας σχεδόν στην Κηφισίας. Ωραίο περιβάλλον. Αρκεί να γυρίζεις ταινία για ένα δυστοπικό μέλλον. Τα σημάδια εγκατάλειψης είναι ορατά όπου και αν σταματήσει το μάτι. Σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια, γκράφιτι σε παραπήγματα που κάποτε ήταν κάτι άλλο, μικρές αγέλες από γάτες, σκουριές στην επιβλητική αψίδα, δηλαδή στην Εσπλανάδα του Καλατράβα, μερικοί μοναχικοί δρομείς και δύο αδέσποτα που τους γάβγιζαν. Ολα αυτά βρίσκονται στην πλευρά της εγκατάστασης που βλέπει προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού. Από μπροστά είναι κάπως καλύτερα. Και εδώ μπαίνει ένα απλό ερώτημα, πέρα από τα γνωστά για τη στέγη. Για ποιο λόγο δεν γίνονται ούτε τα στοιχειώδη; Γιατί, ας πούμε, εκεί που κάποτε ήταν κάτι ανάμεσα σε μικρή πισίνα και συντριβάνι, σήμερα υπάρχουν σπασμένα πλακάκια και πλαστικά μπουκάλια; Εκτός και αν όλα αυτά είναι μία καλλιτεχνική εγκατάσταση με σημειολογική αναφορά στην κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων.