Πριν απ’ όλα, ο Γιον Φόσε, το φετινό Νομπέλ της λογοτεχνίας, ήταν γνωστός για τη θεατρική πρόζα του. Είναι βέβαια και πολλά ακόμα, και συγγραφέας αφηγημάτων, και μεταφραστής, και διασκευαστής, και δοκιμιογράφος, μανιακός εργάτης της γλώσσας, αλλά κυρίως ήταν γνωστός για τη θεατρική πρόζα του. Το βραβείο ίσως ανοίξει το έργο του για το μεγάλο κοινό.

Επειδή ο Γιον Φόσε δεν είναι ο τυπικός συγγραφέας που γράφει για το μεγάλο κοινό. Δεν είναι ένας που τακτοποιεί το υλικό του για να μην κουράζεται ο αναγνώστης – το αντίθετο. Η γραφή είναι ο τρόπος για να αποφύγει την προφάνεια, ο τρόπος για να εμβαθύνει – διότι αλίμονο στον πνευματικό άνθρωπο που δεν εμβαθύνει.

«Γράφω […] για πράγματα που δεν είναι τόσο προφανή», σημειώνει κάπου ο Φόσε. «Πρόκειται για την παρουσία μιας ιδιαιτερότητας πέρα από τις λέξεις. Μπορεί κανείς να νιώσει πολύ καλά την παρουσία αυτού του πράγματος που δεν έχει όνομα. Αναπτύσσεται μια ενέργεια, που κάποιες στιγμές σπινθηροβολεί, αστράφτει, αλλά μπορεί ξαφνικά και να ξεσπάσει».

Η Επιτροπή του Νομπέλ, φέτος, επέλεξε έναν εξερευνητή της γλώσσας, έναν εξερευνητή δηλαδή του φαινομένου της ζωής εν κοινωνία. Εναν που επιμένει ότι το θέατρο, η πρόζα, η λογοτεχνία είναι μια γοητευτική περιπέτεια αναζήτησης νοήματος.