Εχετε γράψει έργα ποίησης, μυθοπλασίας και μη, αγγίζοντας συχνά ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας τη δημιουργική σας διαδικασία και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγετε το μέσο ή τη μορφή έκφρασης για να διατυπώσετε μια συγκεκριμένη ιδέα;

Γράφω ποιήματα για να μεγεθύνω και να επικεντρωθώ σε μια μόνο στιγμή, μια λυρική σκηνή ή εικόνα που περικλείει μεγάλα ζητήματα. Στα μη μυθοπλαστικά έργα, μπορώ να εξετάσω αυτά τα μεγάλα ζητήματα και να μοιραστώ την ανάλυσή τους με τον αναγνώστη. Στα μυθοπλαστικά έργα, μπορώ να κάνω σμίκρυνση, όπως κάνω στο συγκεκριμένο, και να βάλω τη λεπτομέρεια μιας συνηθισμένης ανθρώπινης ζωής δίπλα στην Ιστορία, τις ζωές άλλων ανθρώπων και τα βάθη της ανθρώπινης εμπειρίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κρητική αρχαιολογία είναι τόσο σημαντική στο βιβλίο. Σου επιτρέπει να κοιτάξεις κάτω από τη γη και να ανακαλύψεις χαμένες πτυχές της εμπειρίας, κρυμμένες στο παρελθόν.

Οσον αφορά τη δημιουργική μου διαδικασία – ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω ένα φλιτζάνι καφέ στο μπρίκι χωρίς ζάχαρη και πιάνω δουλειά! Είτε πρόκειται για ποιήματα είτε για πεζά, κάνω πάντα έρευνα και το απολαμβάνω. Ομως η γραφή μετατρέπει την έρευνα σε τέχνη. Αυτή είναι η πρόκληση.

Ως μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας και καθηγήτρια Ποίησης στο King’s College του Λονδίνου, έχετε ασχοληθεί εις βάθος τόσο με τη λογοτεχνία όσο και με την εκπαίδευση. Πώς βλέπετε τον ρόλο της λογοτεχνίας στην αντιμετώπιση σύνθετων κοινωνικών και πολιτιστικών ζητημάτων, ειδικά στον σημερινό κόσμο;

Πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι ζωτικής σημασίας! Πριν γράψω μυθιστορήματα, σπούδασα ελληνική λογοτεχνία και τραγωδία. Η λογοτεχνία έχει να κάνει με τη φαντασία. Ζητά από τον αναγνώστη, είτε είναι παιδί είτε ενήλικος, να φανταστεί άλλους κόσμους και άλλους ανθρώπους και τα διλήμματά τους. Ο Αριστοτέλης, ο μεγάλος έλληνας φιλόσοφος, είπε ότι οι άνθρωποι που παρακολουθούν μια τραγωδία στο θέατρο αισθάνονται οίκτο και φόβο. Λυπούνται, επειδή βλέπουν άλλους ανθρώπους να υποφέρουν σε δύσκολες καταστάσεις. Φοβούνται επειδή βλέπουν τον εαυτό τους στους άλλους ανθρώπους και μπορεί να βρεθούν στη θέση τους ανά πάσα στιγμή. Η λογοτεχνία μάς παρουσιάζει την ανθρώπινη κατάσταση στο σύνολό της και μας ζητά να αντιδράσουμε ανθρώπινα.