Συλλογικό έγκλημα

Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε όριο και προφανώς από κάθε προηγούμενο. Μικρά παιδιά στο νοσοκομείο, ανήλικοι κάτω των 15 ετών – πρωταγωνιστές του αστυνομικού δελτίου, περιστατικά bullying που οδηγούν στον θάνατο. Ενα νοσηρό παιχνίδι ανοχής, μοιρολατρικής απραξίας, ένοχης αδιαφορίας. Ολο και πιο συχνά ακούγεται τελευταία ότι για την εκτόξευση των φαινομένων bullying και ανήλικης παραβατικότητας φταίνε οι δυσκολίες της δεκαετίας των μνημονίων κατά την οποία μεγάλωναν οι σημερινοί έφηβοι, η οικονομική κρίση, η απώλεια της κανονικότητας. Πάλι, δηλαδή, δικαιολογίες ως ένα ιδιότυπο και βολικό disclaimer. Αυτό που δεν λέγεται είναι ποια είναι η στρεβλή νοοτροπία που αναπτύχθηκε στην κοινωνία κατά τη διάρκεια όλων αυτών. Η λαϊκίστικη αντίφαση κατά την οποία οι νέοι είναι πάντα άμοιροι ευθυνών «γιατί είναι νέοι» και ταυτόχρονα αρκετά ώριμοι ώστε να ψηφίζουν από τα 16 και να συναποφασίζουν για το μέλλον της χώρας. Ενα σχήμα οξύμωρο που παραπλανά τους ίδιους τους νέους, που έχουν πειστεί ότι η ζωή τους χρωστάει, πως έχουν αναρίθμητα δικαιώματα και μηδενικές υποχρεώσεις, εξαιτίας μιας λανθάνουσας προβολής των ενηλίκων πάνω τους, των δικών τους προβλημάτων, απωθημένων, χαμένων επαναστάσεων.