Είναι ιδέα μου ή δεν ενδιαφέρεται κανείς για τις αυριανές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές; Πάντως η αίσθηση που έχω είναι ότι εκτός απ’ τους υποψήφιους όλοι οι άλλοι πέρα βρέχει. Είναι η κούραση από τις διπλές εκλογές του Μαΐου; Η σιγουριά έως και αδιαφορία για το γνωστό του αποτελέσματος; Ενας φίλος προχθές έβλεπε που όλοι είμαστε αλλού ξημερωμένοι κι έβαλε τις φωνές: «Συγκεντρωθείτε, παιδιά, προσφέρω θέαμα: ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ στις δύο Κυριακές ή μία δώρο».

Ασε που είναι και η πρώτη μου φορά που θα ψηφίσω στον εδώ δήμο. Μέχρι τώρα είχα τα εκλογικά μου δικαιώματα στη Σαλαμίνα, ήταν για μένα κάτι «σαν ταξιδάκι αναψυχής μ’ ένα κρυμμένο τραύμα». Με τα χρόνια όμως κακοφόρμισε η πληγή, έβλεπα το τοπίο σιγά σιγά ν’ αλλάζει, να γίνεται όλο και πιο άγνωστο, εχθρικό, μέχρι που τα καινούργια σπίτια, οι δρόμοι, τα δέντρα ήταν πια φανερά εναντίον μου. Σαν να ούρλιαζαν να τα μαζεύω να σηκωθώ να φύγω. Λες κι εγώ ήμουν υπεύθυνος γι’ αυτή την τρομακτική αλλαγή.

Ακόμα και το σχολείο όπου πήγαινα μικρός έπαψε να είναι εκλογικό τμήμα και με τρέχανε σε κάτι καινούργια κτίρια σαν την Γκράβα, ένα συγκρότημα ούτε ήξερα πού βρισκόμουνα. Στο χωριό μου πιο ξένος κι από ξένο. Είχαν φύγει και οι άνθρωποι που με μεγάλωσε η αγάπη τους, και πάει ο καιρός που μέτραγα τα χρόνια μου στις ρυτίδες των συμμαθητών μου. Τα μάζεψα λοιπόν και τα έφερα στη γειτονιά μου. Αλλά κι εδώ ακόμα πιο ξένος, πρέπει από αύριο πρωί πρωί (γράφω Πέμπτη βράδυ) να στρωθώ να μάθω ποιοι είναι υποψήφιοι, τι πρεσβεύουν, τι λένε, τι θα κάνουν, τι δεν θα κάνουν, από πού κρατάει η σκούφια τους, ποιος τους υποστηρίζει, ποιος τους πολεμάει, ποιος τους προτείνει και γιατί. Δεν θέλω και να πάω σαν τη θεία μου την Τατιανή που της έβαζε ο ξάδερφός μου ο Σιδέρης σταυρωμένο το ψηφοδέλτιο στην τσάντα, και μια φορά η καημένη έμπλεξε τους φακέλους κι αντί για την ψήφο έριξε τον άλλο φάκελο με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Εγινε μεγάλο γλέντι στο χωριό γιατί βλέπεις είχε απάνω ο φάκελος γραμμένο φαρδιά πλατιά το όνομά της. Οπου τη βλέπανε, μικροί – μεγάλοι, της τη λέγανε: «Κυρία Τανή (για συντομία), την άλλη φορά να ρίξεις τον λογαριασμό του νερού να μάθουμε και κάθε πότε πλένεις». Γι’ αυτό, δεν γίνεται. Από αύριο έχω μαλλιά να ξάνω, πρέπει να βγω στη γύρα να ενημερωθώ. Να μάθω. Αλλά και ποιος θα μου πει αλήθεια, όλοι θα μου προτείνουν τον δικό τους.

Δεν είναι κι αυτά τα ΜΜΜ, έντυπα και ηλεκτρονικά, να σου ανοίξουν τα μάτια. Εχουν πάθει οξεία κασσελακίτιδα.

Δεν ασχολούνται με τίποτ’ άλλο. Τον είδα κι εγώ εκεί στην Κύπρο, να σας πω την αμαρτία μου, τον ελυπήθηκα. Σαν χαμένος άκουγε τον εθνικό ύμνο και δεν ήξερε πού να βάλει τα χέρια του. Ορμησε τότε ο διπλωματικός του εκπρόσωπος, του έκανε πανικόβλητος νοήματα «Προσοχή. Προσοχή», ευτυχώς τον είδε και βάρεσε εκεί μια προσοχή της συμφοράς και ψιλοσωθήκανε τα πράγματα. Στη Βουλή όμως που μίλησε στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, σκληρό καρύδι. Αδυσώπητος. Τον φοβήθηκε το μάτι μου. Αυτός, έτσι που τον κόβω, σε λίγο μπορεί να εκστομίσει και κανένα «Μητσοτάκη, γαμι@σ@@». Ολα να τα περιμένεις. Καλή ψήφο.