Είτε ομολογημένα είτε όχι, ο χθεσινός πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών έχει τη γεύση «ναι μεν, αλλά». Και μάλιστα, κατά λίαν περίεργο τρόπο, σχεδόν για όλους. Την έχει για την κυβέρνηση, που ασφαλώς, με δεδομένα τα πρόσφατα εθνικά εκλογικά αποτελέσματα, περίμενε εξίσου σαρωτική εικόνα και στις χθεσινές περιφερειακές και δημοτικές κάλπες. Δεν τα είδε. Οι νεοδημοκράτες υποψήφιοι δεν πήγαν άσχημα, σε γενικές γραμμές επικράτησαν και αναμένεται να είναι στο τέλος, την επόμενη Κυριακή, ως επί το πλείστον οι νικητές της επόμενης Κυριακής, αν και κάποιες σημαντικές μάχες θα κριθούν στο νήμα. Ομως, ο πήχης ήταν πολύ, περίπου εξωπραγματικά, ψηλά – και δεν τον έβαλε εκεί κανένας άλλος, παρά η ίδια η κυβέρνηση, μόνη της. Το έκανε μάλλον για να φτιάξει κλίμα. Ομως, από τις εθνικές εκλογές μέχρι τώρα έγιναν πάρα πολλά, μεσολάβησαν οι τεράστιες καταστροφές των πυρκαγιών και μετά των πλημμυρών που στο σύνολό τους πέρασαν σχεδόν από τη μισή Ελλάδα. Οπότε, το κλίμα ήταν πια στραβό. Και οι τοπικοί υποψήφιοι αυτό το γνώριζαν. Ετσι, αποτελέσματα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν ικανοποιητικά, και μάλιστα για ένα κόμμα που έχει ήδη εισέλθει στη δεύτερη περίοδο εξουσίας, κατά κάποιον τρόπο δεν μοιάζουν ως τέτοια. Υπό κάποια έννοια υπάρχει εδώ ένα «καμπανάκι», αλλά, λόγω της μεγάλης χρονικής απόστασης των επόμενων εθνικών εκλογών, ταυτόχρονα και όχι. Εξαρτάται πώς θα το δει κανείς. Μεγάλη εξαίρεση, ο Χαρδαλιάς στην Αττική, ο άνθρωπος για τις δύσκολες δουλειές. Ομως ακόμα πιο εντυπωσιακή υπήρξε η νίκη, από την πρώτη Κυριακή, του νυν δημάρχου Πειραιά Γιάννη Μώραλη, με το δυσθεώρητο ποσοστό 70%!

Ομως το «ναι μεν, αλλά» ισχύει και για την αντιπολίτευση, μείζονα και μη. Και αυτό επειδή οι απώλειες της κυβέρνησης δεν έγιναν κέρδη ενός κόμματος, αλλά διαχύθηκαν σε διάφορα εξ αυτών – δυστυχώς, στην Αθήνα και στην Ακροδεξιά του Κασιδιάρη. Επίσης, διάφοροι τοπάρχες που έχουν δικό τους βιλαέτι το διατήρησαν, κατά περίπτωση, άλλοτε για καλό, άλλοτε όχι. Από την αντιπολίτευση ουδείς δύναται να θριαμβολογήσει. Εκτός από μία… «διπλή» αντιπολίτευση, που… τρίβει τα χέρια της: την εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ που καταφανώς έκανε ένα bras de fer στον νέο της πρόεδρο. Ομως, και πάλι, μικρή αξία έχει. Είναι ένας πρόεδρος με λίγες μέρες θητείας πίσω του. Ποιος μπορεί στα σοβαρά να του χρεώσει οτιδήποτε γι’ αυτές τις εκλογές;