Με το 2% της χώρας να είναι υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η συμμετοχή που έφτασε σε ένα 40%-50% μαρτυρά ότι υπάρχει πρόβλημα στη συνείδηση των πολιτών σχετικά με αυτές τις εκλογές και ο βαθμός αυτοδιοίκησης που αφορά θεωρητικά την καθημερινότητα των πολιτών δεν φαίνεται να πείθει τους πολίτες. Το φαινόμενο είναι πολυπαραγοντικό: Εκτεταμένη διαφθορά, άγνοια των αρμοδιοτήτων, θηριώδη ψηφοδέλτια που λειτούργησαν εντέλει αποτρεπτικά για τους ψηφοφόρους, έλλειψη πολιτικών και αυτοδιοικητικών διακυβευμάτων. Υπάρχει όμως και μια άλλη εξήγηση, από την πανδημία και μετά υπάρχει μια επιστροφή και πεποίθηση ότι τα θέματα λύνονται μόνο με κεντρικές παρεμβάσεις και με ενέργειες του κεντρικού κράτους. Το μοντέλο του «Καλλικράτη» μπορεί να βοήθησε σε κάποιες λειτουργίες των δήμων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επέφερε μια «αυτοδιοικητική διακυβέρνηση».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή