Διαβάζεις ειδήσεις του είδους «αγωνία για το πού θα παίξει η Μακάμπι Τελ Αβίβ τα υπόλοιπα παιχνίδια της στην Ευρωλίγκα μετά τα όσα συμβαίνουν στο Ισραήλ» και καταλαβαίνεις πόσο ισχύει εκείνη η παλιά παροιμία για τον κόσμο που χάνεται κ.λπ. κ.λπ. Το θερμοκήπιο του αθλητισμού γίνεται μερικές φορές καταφύγιο. Οχι πάντως και για τη λογική. Που συχνά πάει περίπατο…

Καλά

Μια και αναφέρθηκα στο τι γράφεται να πω ότι το δημοσίευμα των «ΝΕΩΝ» το Σάββατο για την κατάσταση των κρατικών αθλητικών εγκαταστάσεων γενικά και κάποιων γηπέδων ιδιαίτερα ήταν σοκαριστικό. Η κατάσταση του Καυτανζογλείου π.χ. κάνει κατανοητό γιατί ο ΠΑΟΚ άφησε στην άκρη την ιδέα να αγωνίζεται εκεί όσο θα διαρκέσει η ανακατασκευή του γηπέδου της Τούμπας. Από αυτά που κατάλαβα θα στοίχιζε πιο πολύ να βελτιωθεί το παρατημένο στο έλεος του Θεού Καυτανζόγλειο από τη νέα Τούμπα.

Από όλα αυτά που διάβασα θα κρατούσα πάντως ένα συμπέρασμα καθόλου κολακευτικό για τη χώρα μας. Η για χρόνια συζήτηση γιατί δεν γεμίζουν τα γήπεδα θα είχε νόημα μόνο αν στο τέλος προσθέταμε τη φράση «και πάλι καλά». Πάλι καλά που δεν γεμίζουν δηλαδή…

Διακοπή

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είχαν ως αποτέλεσμα μια μεγάλη διακοπή του πρωταθλήματος. Χθες ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ, μετά τις ισοπαλίες τους την περασμένη Πέμπτη στο Γιουρόπα Λιγκ (ο ΠΑΟ έφερε 0-0 στο Ισραήλ με τη Μακάμπι και ήταν τυχερός που έφυγε από εκεί μια μέρα πριν από τον χαμό και η ΑΕΚ 1-1 με τον Αγιαξ), έδωσαν τα παιχνίδια που είχαν αναβληθεί την πρώτη αγωνιστική με τον Ατρόμητο και τον Παναιτωλικό αντίστοιχα. Δεν γνώριζα τα αποτελέσματά τους όταν έγραφα αυτές τις γραμμές. Θα ξεκουραστούν πάντως όλοι καθώς ακολουθεί διακοπή για τα ματς των εθνικών ομάδων.

Ανάγκη

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, οι άλλες δυο ομάδες που αγωνίζονται στην Ευρώπη, είχαν αυτή τη διακοπή ανάγκη. Ο Ολυμπιακός στη Σερβία με την Τόπολα έδειξε κουρασμένος κυρίως στο μυαλό: έτσι εξηγείται και το τελικό 2-2. Παίκτες του κουβαλάνε την πίεση των συνεχόμενων νικών από τον Αύγουστο που ξεκίνησαν οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Υπήρχε ανάγκη ξεκούρασης του Ρέτσου, του Καμαρά (που δεν ήταν στην προετοιμασία από την αρχή), του Ροντινέι και κυρίως των δύο Αργεντινών, του Εσε και του Ορτέγκα, που ήρθαν στην Ελλάδα κουβαλώντας ένα πρωτάθλημα στα πόδια τους – τώρα έπρεπε να ετοιμάζονται για διακοπές. Φυσικά ανάσες πρέπει να πάρει κι ο επιβαρυμένος Φορτούνης: ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής Γουστάβο Πογέτ τον οδήγησε στο να πει αντίο στην Εθνική είναι για τον Ολυμπιακό δώρο. Επίσης στο διάστημα της διακοπής θα προετοιμαστεί καλύτερα ο Ποντένσε, που ήρθε έχοντας κάνει ελλιπέστατη προετοιμασία. Μην κοιτάτε τα γκολ του: ο Πορτογάλος δεν είναι ακόμα ούτε στο 69% αυτού που μπορεί.

Ετοιμος

Να εντάξει κανονικά τους νεοφερμένους στον ΠΑΟΚ χάρη σε ένα κανονικό πρόγραμμα προετοιμασίας θέλει κι ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Στο διάστημα της διακοπής ευελπιστεί να έχει πίσω τον Μάρκος Αντόνιο, που αποκτήθηκε από τη Λάτσιο τραυματίας και θα κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει σε καλύτερη κατάσταση παίκτες που αποκτήθηκαν αργά όπως ο Μεϊτέ. Θα ήθελε να έχει και τον Ντεσπότοφ, αλλά αυτός θα πάει στην Εθνική Βουλγαρίας. Οπως και να ‘χει αυτή η διακοπή είναι καλοδεχούμενη.

Εισιτήριο

Μία πάντως είναι η είδηση του Σαββατοκύριακου: η δεύτερη θέση που πήρε ο μεγάλος Λευτέρης Πετρούνιας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γυμναστικής και που θα του δώσει τη δυνατότητα της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας το επόμενο καλοκαίρι. Θα είναι οι τέταρτοι Ολυμπιακοί στους οποίους θα πάρει μέρος και ως κατόρθωμα είναι συγκλονιστικό.

Κορυφή

Ο Πετρούνιας είναι ήδη ένα σύμβολο, όχι απλά του ελληνικού αθλητισμού αλλά και μιας γενιάς, που θα την αποκαλούσα ως τη «γενιά της κρίσης».

Εμφανίστηκε στον ελληνικό αθλητισμό για να αποδείξει ότι παρά τις δυσκολίες και την κρίση ετούτη η γενιά δεν έχει ούτε να ζηλέψει, ούτε να φοβηθεί συγκρίσεις με τα αστέρια του παρελθόντος. Εφτασε στην κορυφή και παρέμεινε: αυτό θυμίζει σε όλους μας η χθεσινή του επιτυχία.

Γλύκα

Ο Πετρούνιας είναι πολύ μεγάλος πρώτα από όλα χάρη στη διάρκειά του. Δεν υπήρξε «κομήτης» που ήρθε από το πουθενά και χάθηκε: είναι δώδεκα χρόνια τώρα ένας από τους καλύτερους στον κόσμο στους κρίκους. Κουβαλάει ιστορίες απλές και δεν έχει παράξενα μυστικά: πρόκοψε δουλεύοντας και δούλεψε πολύ, όταν μικρός αποφάσισε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Δεν τον πτόησαν δυσκολίες απίστευτες – όπως ότι έπρεπε να προπονείται σε ένα παγωμένο κλειστό π.χ.

Μιλάει σε πρώτο πληθυντικό γιατί θέλει να μοιραστεί την επιτυχία του με όποιον μαζί του δουλεύει και με όποιον τον πιστεύει κι όχι γιατί είναι συνηθισμένος να μιλάει στον πληθυντικό της μεγαλοπρέπειας. Και μου άρεσε πάντα γιατί από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε θέλει να αναφέρεται στην Ελλάδα με μια παράξενη γλύκα – σαν να είναι η ίδια η οικογένειά του, που θέλει να την κάνει χαρούμενη – ίσως και να την παρηγορήσει. Εχει έναν μπαμπά ψηλά στον ουρανό φύλακα άγγελο και μια μαμά που για αυτόν καμαρώνει – όπως κάνουν συνήθως οι ελληνίδες μαμάδες. Φωνάζει «ναι ρε φίλε» σε όλους. Γουστάρει να τον αγαπάνε και ξέρει να αγαπάει κι ο ίδιος. Και στα 33 του έχει μια υπέροχη οικογένεια, αληθινά αξιοζήλευτη.

Χρυσό

Στην Αμβέρσα δεν μπόρεσε να κατακτήσει το χρυσό για ένα τίποτα: ο Κινέζος Γιανγκ που τερμάτισε πρώτος βαθμολογήθηκε με 15.233 κι ο Πετρούνιας με 15.066. Στην ανάρτηση που έκανε για να εκφράσει την ευτυχία του, αφού μας έδωσε ραντεβού στο Παρίσι, έγραψε πως το μετάλλιό του αυτή τη φορά «μπορεί να μην ήταν χρυσό αλλά το εισιτήριο για το Παρίσι είναι ολόχρυσο» κι ότι ο ίδιος είναι «απλά ευτυχισμένος».

Ωρα

Ο Πετρούνιας έχει κερδίσει πολλά μετάλλια για την Ελλάδα. Σε αυτό το Παγκόσμιο νομίζω κέρδισε ένα για τον εαυτό του, τους ανθρώπους του κι όσους έχουν την τύχη να τον ξέρουν και να τον αγαπάνε. Ωρα ήταν…